Матэрыялы для дыялектнага слоўніка Гомельшчыны (1977). Частка 3

бірала (Прудок, Калінк.); Назьбірала йяць набіркаў маліны (Пясчанікі, Жытк.). Параўн. набі'рач. НАБІРА'НКА ж. посцілка (разнакаляровая). Набіранка— то ткуць з сукна i малюнэ. Шчэ пасцілкі набіранкамі завуць (Марозавічы, Б.-Каш.). НАБГРАЧ м., тое, што наберак. От я одын набірач ягад набрала (Грушаўка, Нар.). Параўн. набірак. НАБЛЁХАЦЦА зак., зневаж, напіцца (празмерна чаго-небудзь). Наблёхаюцца вады, a тады крычаць, што жываты балядь (Бабчын, Хойн.). НА'БО прысл. добра што. Цяпер будуць хадзіць ды браць сена, набо пазволіў (Пясчанікі, Жытк.).. НАБО'Ж НІК м. ручнік (на абразы). Іконы ў куце вісяць, а на іх набожнік (Гары-Вада, Рэч.); Куліна, дай мне ўзор твайго набожніка (Шылавічы, Чач.); А мне нашывала набожнік суседка мая (Быч, Карм.); Я сабе вышыла рознымі цвятамі набожнік у вялікай хаце (Карот* кавічы, Жлоб.); Пра набожнік, дзеўкі, у бабкі спытайце (Марозавічы, Б.-Каш.); Набожнік у зорачкі вышыла (Нісімкавічы, Чач.); Нада к святу павесіць новы на* божнік (Халочча, Чач.); Хіба ж цяпер тыя дочкі набожнікі бяруць, але ж няхай адзін будзя (Кавака, Браг.); У мяне i цяпер захаваліся гарныя набожнікі ўПіркі, Ёраг.); I набожнік'аў у яе багата (Пракопаўка, Добр.); Дак у нас етыя рушнікі ўшываныя, што на іконы веОшаюць, набожнікамі завуць (Баравікі, Светл.). Параўн. накутнік. " Н АБО 'Ж Н ІЧ АК м., памянш. да набожнік. Во якія набожнічкі я сабе вышыла (Жгунская Буда, Добр.). НАБО'Й м. мазоль (сухі). Усе пальцы на нагах ў наббях (Холмеч, Рэч.). НАБО'Р м. камённе (y печцы лазні). Як узлеялі вады на набор, дык ад духу хоць было ўцякай з бані (Лучын, Раг.). НАБРАКАВА'ЦЦА зак., зневаж. наесціся (празмерна), % так набракаваўся, што чуць вылез з-за стала (Дубраўка, Добр.). Параўн. налузацца, налушцца, напугацца, напузырыцца, нарэзацца, насёрбацца. НАБРА'ЦЦА зоре, накупіць. Чаго ўжо ты набрилася ў лаўцы, што чуць нясеш? (Радкоў, Акц.) НАБРО'ДА аг. чужынец. Напрыходзіць сюда прыблуд разных. У нас іх называюць набродамі (Бабовічы Гом.). Параўн. навалач, наёжджы