блізка нема (Падворак, Лельч.+Хізы, Ветк.; Пучын, Браг.; Халочча, Чач.). Параўн. мятлік. М Я'ЧЫ ЦЬ незак. 1. мяць. Як стану тое яблыка мячыць, дак так доўга, а так есці не. магу (Аляксандраўка, Рэч.); 2. перан. есці. Што ты ўсё мячыш i мячыш бульбу адну- (Ст. Сяло, Гом.). МЯЧЭ'УНІК м., бат. рагоз. Рагозу мячэўнікам завуць (Марозавічы, Б.-Каш.); Мячэўніку сёяета ў мяне ні було, дак на аборцы пляла цыбулю (Быч, Карм.). ■ H . НААЗЕ'М прысл. на зіму. Нааром наазём, разволочам ды сеем (Аравічы, Хойн.). НАБАСО'НАК прысл. набасанож.' Набасонак абуў чобаты (Турок,ўу Петрч). Параўн. набасонач. НАБАСО'НАЧ. прысл., тое, што набасонак. Абуў набасонач чобаты, то ногі памерзлі (Пясчанікі, Жытк.). НАБГО'М прысл. нагбом. Напіся з вядра набгом (Хізы, Ветк.). . НАБЕ'ДРЫ КІ толькі мн. шляя. У Рыгоравай зоруі заўсёды рваныя набёдрыкі (Запясочча, Жытк.). Параўн. нарытнікі, наротнікі. НА'БЕРАЖНЯ ок. умацаванне (папярочнае паміж капылоў у санях). Наберажні паабрываліся (Холмеч, Рэч.). Параўн. намаражня, намаразня, намерзня, нарвіна. НАБЕ'РАК м. пасудзіна (для. збірання ягад). А мой лабёрак скоро будзе поўны (Дзержинск, Лельч.); Набрала ягад два набёркі (Махнавічы, Маз.). Параўн. набірак, набірач. НАБЕ'РАЧАК м., памяти, да набёрак. Набрала набёрачак ягад i шчэ трохі (Баравікі, Светл.). НАБІВА'ЦЬ незак. насякаць (жорны). Особого чоловека, які б набіваў жорваны, ні було, a хто меў іх, то i набіваў (Аравічы, Хойн.). Параўн. накивываць. НАБІ'ЛКІ толькі мн. набіліцы. A ў набілкі ўжо бёрды ўстаўляюцца (Марозавічы, Б.-Каш.); Набілкі падвешаюць, штоб яны рухаліся, ткаць імі нада (Хізы, Ветк.); Хацела паставіць кросна, да не знайшла набілак (Будкі, Hap.). Параўн. насілы ў 3 знач. НАБІ'РАК м., тое, што набёрак. Набірак малін назь
Дадатковыя словы
басбнач, запясбчча, збруі, мячэунік, наазем, набасбнак, набасбнач, набгбм, набедры, наберажня, наберак, наберачак, набіваць, накйвываць, нарбтнікі
3 👁