Матэрыялы для дыялектнага слоўніка Гомельшчыны (1977). Частка 3

прадралась, дык купіла ўжо паліраванаю каструлю (Вышыца, Б.-Каш.). МЯЗГА' ж. 1. мязга. Мязгу прывезлі свінням (Майскае, Жлоб.).; 2. мяздра. Выбіряш гарбузік, дык мязга гэтая такая надаедлівая (Даманавічы, Калінк.); Ka& выбраць семачкі, выбрала мязгу ў гарбузу (Залессе, Чач.). Параўн. мякіша, мяса. , МЯ'КІШ м., перан. кончык (пальцаў). Ой, разрэзала увесь мякіш да ногця (Неглюбка, Ветк.). Параўн. мякушак, мякушка, мяпушка. МЯКІлША'дас., тое, што мязга ў 2 знач. Багата мякішы ў маладых гарбузах. У мякішы знаходзяцца гарбузікі (Забалацце, Раг.). Параўн. мяса. МЯ'КІШЫ толькі мн. мускулы. Мякішы слабенькія, як у дзіцяці (Холмеч, Рэч.); Баляць на руке' мякішьг , (Бабовічы, Гом.). ■ МЯКІ'Ш КА ж., анат. мочка. У мякішкі сярожкі ўстаўляюць (Неглюбка, Ветк.). МЯ'КУШАК м., тое, што мякіш. Мякушак вельмі пухлы на бальшым пальцу (Залессе, Чач.). Параўн. мякушка, мяпушка. МЯ'КУШКА ж., тое, што мякіш. Бывая, што з-пад ногця мякушка нарывае (Хізы, Ветк.); Грабаю ету зямлю, аж мякушкі пачарнелі (Меркулавічы, Чач.). Параўн. мякушак, мяпущка. МЯ'ЛА н. 1. мяліца. Мяла круціцца, лён мне (Неглюбка, Ветк.); 2. таўкач. Етае мяла ўжо мо трыццаць гадоў жыве (Кабанаўка, Жлоб.); Стоўкла картоплю, дак вунесь мяло ў сенцы (Вуглы, Нар.-гАравічы, Хойн.). Параўн. мялка, мяльніца. МЯ'ЛКА ж., тое, што мяла. Відна было, што мялка даўно стаіць без дзела (Ст. Буда, Б.-Каш.); А мялкі тады былі ў Панкрата да Хведара (Бабовічы, Гом.-Ь Багданавічы, Карм.; Неглюбка, Ветк.). Параўн. мяльніца. МЯ'ЛЛЕ н. адыходы (ад ільну пры апрацоўцы), Выграбла мялля с-пад церніцы (Антонаўка, Гом. + Насовічы, Добр.; Стаўбун, Ветк.). М Я'ЛЬНЩ А ж., тое, што мяла. Цётка Ганна', я прынясу да вас канаплю ў вашу мяльніцу, нагамі цяжка мяць '(Антонаў, Ельск.); Якаў зробіў таку веліку мяльніцу, што аж дзесяць жмень канапель лезе (Вуглы, Нар.). Параўн. мялка