Матэрыялы для дыялектнага слоўніка Гомельшчыны (1977). Частка 3

МАТУ'ШКА ж., тое, што матаіла. На матушку зматваем з двух-трох верацён для прасушкі (Кароткавічы, Жлоб.). М АТЫ ЛГ толькі мн., вет. матыліца. Авечка каш* 'ляе — матылі. Нада -рэзаць, бо здохне (Хізы, Ветк.); У авечак часта матылі, усё кашляюць (Неглюбка, Ветк). Параўн. матыліцаў 1 знач. М АТЬГЛГЦА ж. 1. тое, што матылі. Матылі заходзядь у печань, i авечка падыхае ад матыліцы (Холмеч, Рэч.); Матыліцай пчолы балеюць (Марозавічы, Б.-Каш.); Матыліца ў нашай казы, перхае ўсё ўрэмя (Істобкі, Жлоб. + Бабовічы, Гом.) 2. чалавек (рухавы, непаседлівы). Куды ты зноў паляцеў, матыліца? (Хвойнае, Хойн.); Чаго носіцца, як матыліца? (Махнавічы, Маз.); Екась матыліца, а не дзеўка ў вас (Ліхаўня, Hap.); 3. галавакружэнне. Як паднялася толькі, а ж матыліда закружыла (Мормаль, Жлоб.). ' ў МАТЫЛЬКІ' толькі мн. зацірка. Вельмі смачныя матылькі з малаком (Дворышча, Ельск.). МАТЬГЧКА ж. матыка. Куды дзелася наша матычка, бульбу капаць трэба (Дзяржынск, Лельч.).. МАУЧУ'ЛА аг. чалавек (маўклівы). Во маўчула, хоць бы табе слова (Забалацце, Раг.). Параўн. маўчун. МАУЧУ'Н м., тое, што маўчула. Маўчун ён: усё маўчыць як пень (Баравікі, Светл.+Дзям'янкі, Добр.; Maрозавічы, Б.-Каш.; Неглюбка, Ветк.)-. МА'ХА ж. 1. крыло (птушкі). Махі ў кнігаўкі прыгожыя (Лядцы, Светл.); 2. перан. крыло (ветрака). Махі нашага ветрака за сем вёрст відна (Апанасаўка, Чач.). МА'ХАНЬКІ прым., памяти, да малы. Ен жа ў нас ішчэ маханькі (Пракопаўка, Добр,); Ты паглядзі, які маханькі кацёнак (Харашоўка, Добр.). Параўн. махонькі. ■ М АХГНА ж., перан. чалавек (вялікі). Ох ты ж i махіна вырасла (Неглюбка, Ветк. + Грушаўка, Добр.), * М АХГННЬІ прым вялікі. А воз той прывезлі махшны, чудь да вечара сена сдяТнулі (Бабовічы, Гом. + Вуглы, Hap.); // здаровы, дужы. Здаровая, кажа, здаровая, яка, кажа, махінна (Аравічы, Хойн.). МАХНЬІ'ТКА ж. галавешка. Ой, які дым, вынь быстрэй махнытку. з'печы (Асінаўка, Чач.);'Счарнеў, як махнытка (Буда, Карм. + Касцюкоўка, Гом.; Слабодка, Ветк.; Узнаж, Рэч