ЖУЯ'КА ж., тое, што жавяка. Кажуць, як жуе карова жуяку, дак добра (Аравічы, Хойн.). Параўн■ жавака, жавяка, жванка, жвачка, жуйка, жуяка. ЖЬІ'ВА прысл. хушка. Жыва ідзі даімоў! (Гадзілаівічы, Раг)., ЖЫВАДЗЕФ м. снасць (рыбалоўная). Жывадзёр сабе змайстраваў (Каранёўка, Гом.). ЖЬІВАЛУ'П м. гарэза. Жывалуп, не набрацца табе ' нічога (Амельна, Раг.). ЖЬІВАСО'Л м. 1. сукравіца. Жывасол нада выліць зусім (Перарост, Добр.); 2. лёк. Сялёдку прадалі, застаўся адзін жывасол (Бабовічы, Гом.). ЖЫВАТА'ЦЬ незак. крычаць. Другі раз ужэ ні жыватай (Остров, Раіг.). ЖЫВЕ'Ц м. крыніца. Жывёц ўсю зіму не замярзае (Хізы, Ветк.). " ЖЬІВО'ТНІК м., бат., толькі адз. трава (лекавая). Ніколі ты не нарвеш жывотніку, хай бу буў, мо i трэба колі будзе (Падцюрак, Лельч.). ЖЬІВУ/ЧКА'ж., бат. гарлянка (Багданавічы, Карм.). ЖЫГА'ЦЬ незак. джгаць. O, крапіва харашэ жыгае, а вжэ ж (Стаўбун, Ветк.). ЖЫ'Д м., перан. верабей. Жыды паляцелі, увесь авёс йаелі (Неглюбка, Ветк.). ЖЬІДЗё 'НКА ж. суп (бульбяны). Паставіла ў печ чыгуна, ды авіарыла жыдзёнікі (Кіруіпец,1.Добр.+Ж-гунь, Добр.). Параўн. жыдзёха, жыдзюха, жыдуха, жыдушка. ЖЬІДЗё 'ХА ж., тое, што жыдзёнка. У жыдзёху акра-мя бульбы кладом i мяса, i цыбулю (Марозавічы, Б.-Каш.). Параўн. жыдзюха, жыдуха, жыдушка.' ЖЫДЗЮ'К м., заал., перан., тое, што жыд. Санька страляў з рагаткі па жыдзюкам (Кароткавічы, Жлоб.). ЖЫДЗЮ'ХА ж., тое, што жыдзёнка. Баба, навары мне сёння жыдзюхі (Марозавічы, Б.-Каш.). Параўн. жыдзёнка, жыдзёха, жыдуха, жыдушка. ЖЫДО'К м., заал., перан., тое, што жулан. Ек настане лета, так жыдок i пераседзіць ў каноплях, у просі да ў санешніку (Ліпляны, Лельч.). ЖЬІДО'УКІ толькі мн., бат., перан. грыбы-паганкі. Ты ж глядзі добра, а то жыдовак набярэш (Дуброва, Акц.). ЖЫДУ'ХА ж., тое, што.жыдзёнка. Пастаў жыдуху ля агню, каб хутчэй зварылася (Казацкія Балсуны, 144 т
Дадатковыя словы
жывалўп, жыватаць, жывец, жыгаць, жыдбк, жыдўха, жыдўху, жыдўшка, жьівалуп, жьівасол, жьівотнік, жьівуічкаж, жьідоукі, жўйка
15 👁