Матэрыялы для дыялектнага слоўніка Гомельшчыны (1976). Частка 2

ЖУ'ЛІК I м. прайдзювет, абманшчыік. Жулікі абманулі мяне, а я паверыла іх брахні (Халочча, Чач.+Багданавічы, Карм.; Іскра, Чач.; Кароткавічы, Жлоб.). ЖУ'ЛІК II перан. бутэлыка (0,25 л). Бабуля сустрэла сваю ўнучку i паслала ў лаўку за жулікам, бо да іх прыехалі госці (Антонаў, Ельск.). ЖУ'ПІЦЬ незак. гутарыць. Гануля як пачне жупіць, то ні канца, ні краю няма ў яе гутарцы (Буйнавічы, Маз.); А гэты дзядок.усё жупіць i жувіць (Іванкаўшчына, Маз.); Ен ужэ жупіць нешта (Заіпясочнае, Маз.). ЖУ'Р м., толькі адз. кісель (аўсяны). Аўсяную муку рашчыняюць, тады на рэшата i вараць — ета жур (Холмеч, Рэч.); Журу наварыць нада (Мормаль, Жлоб.); Жур учыняюць з аўсяных хлоп'яў, цёплай вады i дражжэй (Марозавічы, Б.-Каш.+Азяраны, Раг.; Багуцічы, Ельск.; Галоўчыцы, Раг.; Дзяржынск, Hap.; Кароткавічы, Жлоб.; Меркулавічы, Чач.; Навасёлкі, Петр.; Неглюбка, Ветк.; Тульгавічы, Хойн.; Холмеч, Рэч.). ЖУРАВЕ'ЛЬ мперан. бутэлька (3 літры). Журавель з гарэлкай паставілі ў каморку (H. Гута, Гом.); На вяселлі ў Ціта мо дзесяць жураўлёў гарэлкі пашло (Шырокі, Б.-Каш.). Параўн. жураў II. ЖУРАЛО' н. ручай. Як пройдзе дождж, дык у нас цераз вуліцу журало бяжыць (Заспа, Рэч.). ЖУРА'У I м., заал. журавель. Жураў нясе сытаўку ў вырай (Лядды, Светл.); Журавы ўжэ па балоту ходзяць (Навінкі, Калінк.+Углы, Браг.). Параўн. жураўка. ЖУРА7У II. м., перан., тое, што журавель. У вугле стаяў жураў настойкі (Забалоцце, Раг.). ЖУРА'УКА м., заал., тое, што жураў I. Жураўка Hisка лецідь (Дзямянкі, Добр.). ЖУРАУКІ' толькі мн., перан. кольца на навоі. У нашом вороцілі вельмі вусокіе жураўкі (Тонеж, Лельч.); На жураўках падвешаны ніты (Будкі, Hap.). ЖУРЬКЦЦА незак. 1. смуткаваць, хвалявацца. Ды што ты журысся (B. Нямкі, Ветк.); 2. клапаціцца. A з сенам трэба журыцца, бо карову карміць нада (Піркі, Браг.)ЖУШЧЭФЫЦЬ незак. 1. жаваць (npa чалавека). Ты діто ўсё жушчэрыш? (Харошаўка, Добр.); 2. жаваць (npa жывёлу). Карова жушчэрыць дэлую ноч сена (Haсовічы, Добр