Матэрыялы для дыялектнага слоўніка Гомельшчыны (1976). Частка 2

Жытк.); У нашым калгасе пачалося жніва (Ломыш, Хойн.). ЖНГУНІК м., тое, што жнеўнік. Пасля жніва на жніўнік пускаюць скаціну (Дземяхі, Рэч.); Каровы пасвіліся на жніўніку (Белы Пераезд, Петр.+Астрагляды, Браг.; Пагоннае, Хойн.). , ЖНЯЯ'РКА ж., тое, што жачка. Адных тут тулькі жіняярак не хватае (Пучын, Браг.), ЖОТА ж., тое, што жага. Як з'ем кіселя, так i жога мучыць (Холмеч, Рэч.). ЖО'ДНЫ прым. адзіны. Жодная мая дачка (Неглюб* ка, Ветк.'). ЖОЖ м. трава (лугавая). Жоку багата ля канавы, можна ўжэ жаць (Р.-Бурыцкая, Лоеўск.). ЖО'М м., тое, што жмыка. Выграбі жом (Неглюбка, Ветк.). Параўн., жмых, жмыха, жмычка. ЖОФВАН м. жорны. Жбрван саўсім разваліўся (Багуцічы, Ельек.); Ці будзе каваліха малоць на сваім жфване (Уваіравічы, Б.-Каш.). Параўн. жарнацёрка, жорваны, жорнавы. ЖОФВАНЫ тое, што жорван. Раней жорваны былі (Піркі, Браг.); Бывала, із жорванаў-каржа еьпячэш (Піркі, Браг.); Трэ жыто жорванамі ізмалоць (Грабаў, Петр.+Амелвкаўшчына, Хойн.; Антонаў, Ельск.; Багуцічы, Ельск.; Галоўчыцы, Нар.; Заходы, Лельч.; Камаровічы, Петр.; Ляскавічы, Петр.). Параўн. жарнацерка, жорнавы. ЖОФНАВЫ тоеўшто жорван. Раней муку малолі ў жорнавах (Піркі, Браг.). Параўн. жарнацерка, жорван, жорваны. ЖОФАСЦЬ ж. 1. жэрдка. Жбрасці таікія доўгія. Крыць хату трэба, ды жорасцяў няма (Кабанаўка, Жлоб.); 2. зборн. жэрдзе. Заўтра нарад на жорасць выпішу (Іскра, Чач.). ЖУ9КМА ж. 1. стос (паперы). На стале ляжала жужма паперы (Бярозкі, Браг.); 2. мноства. Жужма жукоу усюды (Неглюбка, Ветк.). ЖУФКА ж., тое, што жавака. Не жуе мая карова жуйкі (Забалоцце, Раг.). Параўн. жавака, жавачка, жавяка, жванка, жвяка, жуйка, жуяка.' ЖУЛА'Н м., заал. саракуш. Жулан — вельмі старожкая птушка. Калі падыдзеш да кубла, дык i ў галаву дзяўбе (Баравікі, Светл