гарод, ня забудзь узяць курашку ці хоць сіта (Быч, Карм.). КУРА'ШКА II ж., бат. губа. Курашкі не вытрымліваюць сільнага марозу (Асінаўка, Чач.). КУРДО'ПА ж. бульба. Начысді курдопы, наварым соланкі (Башыда, Б.-Каш.). КУРДУ'ПЕЛЬ аг. чалавек (малога росту). У цібе ні дачка, a курдупель нейкі (Барталамееўка, Ветк.). КУРДУ'ПЛЕНЬКІ прым. маленькі. Быў курдупленькі, дак маленькае i сала з кабанка было (Быч, Карм.). КУР'ЕМЧАНЫ прым. мяты. Куды ты етае кур'ёмчанае пладце адзяеш (Неглюбка, Ветк.). КУФКА I ж., з'аал. * птушка (вадзяная). Вадзяная курка вельмі маленькая (HaBiHW, Калінк.); Курка вадзяная нясе дваццадь чатыры яечкі (Лядды, Светл.+ Кароткаві'чы, Жлоб.; Карчовае, Хойн.; Ліпляны, Лельч.+ +M. Аўдюкі, Калінк.). КУ'РКА II ж., памяти, да кура II. Сусед прынёс цэлую карзіну курак'(Пабеда, Ветк.). КУРКСГУКА ж. стрэльба (з куркамі). Цяпер жэ бальшынство куркоўкі (Ручаёўка, Лоеўск.). КУРКУ'ЛЬ м. 1. чалавек (стары). Куркуль сядзіць на прызбе i грэецца на сонцы. Яму ніколі няма работы (Антонаў, Ельск.); 2. чалавек (заможны). У гэтых куркулей заўсёды ўсё ёсцяка (Хальч, Гом.). КУРМЫ'Ш м. гульня (y кошкі-мышкі). Хадземце гулядь у курмыша (Баравікі, Светл.). КУРНКЦА ж., тое, што куранка. Раней хаты былі курніцы (Быч, Карм.). Параўн. курынка. КУРНУ'ЦЬ зак. прапаліць (y печы). Печ трохі курнё i пайшла на работу (В. Нямкі, Ветк.). КУРНЯ'УКАЦЬ незак. мяўкаць. Нешта кошка курняўкае, мо есці хоча (Навінкі, Калінк.-|-3арэчча, Жлоб.; Піркі, Браг.). КУРО'ВАЛАТ м. вароты (y канцы вёскі). Днём зачыняедца куровалат, каб скаціна не нарабіла шкоды ў полі (Барталамееўка, Ветк.). КУРО'САДНЯ ж. седала. Зрабі новую куросадню, а то старая абвалілася (Халочча, Чач.); Дождж ідзе, а яны не ідуць у куросадню (Хізы, Ветк.-|-Азяраны, Раг.; Апанасаўка, Гом.; Дзям'янкі, Добр.; Саўгасная, Б.-Каш.). Параўн. куросанне. КУРО'САННЕ н., тое, што куросадня. Накарміла ку