Матэрыялы для дыялектнага слоўніка Гомельшчыны (1976). Частка 2

КУЛЁК II м., памяти, да куль (саломы, лёну). Кулёк саломы меней за куля (Баравікі, СветЛ.); Я сёдні ні аднаго кулька не намяла. Сёння намяла пядь ці тры кулькі', а ў кульку двенаццаць жмень (Хізы, Ветк.). КУЛГДА ж. булка хлеба. Купі мне две куліды хлеба (Заходы, Рэч.). Параўн. кулі'дка. КУЛКДАЧКА ж., памянш. да куліда. Купі i мне кулідачкі дзве хлеба (М. Аўцюкі, Калінк.). КУЛКДКА ж., памянш. да куліда- У цёткі я пазычыла кулі'дку хлеба для оняданку. Куш пядь кулідак хлеба i на маю долю (Крушнікі, Маз.+Багуцічы, Ельск.; Заспа, Рэч.; Ломыш, Хойн.; Навасёлкі, Петр.). КУ'ЛІК м., заал. кулік. Кулік больш ходзя, чым лётая (Патапаўка, Б.-Каш.); Кулік лядіць па-над вадой i спявае «ку-лік, ку-лік» (Ліпляны, Лельч.); Кулікі кладуць яйцы ў купельцы на балоце (Піркі, Браг.+Аравічы, Хойн.; Лядцы, Светл.; М. Аўцюкі, Ка'лінк.; Насовічы, Добр.; Ям паль, Рэч.). КУЛОЧ'Е н., зборн. атрэп'е. Няма ніякага толку з кулоч'я. Спрадзеш i ніткі рвуцда (Дуброва, Лельч.). КУЛЬДЗЮ'М м., тое, што каіператыў (капераціў). Каля кульдзюма людзей многа сабралася (Саўгасная, Б;-Каш.); Пайду ў кульдзюм хлеба куплю (Шылавічы, Б.-Каш.). КУ'ЛЬМАН м. світка. Калісь ткалі кульмайы з башлыкам! (Чырвоная Буда, Добр.). КУЛЬНУ'ЦЦА зак. упасці. Вунь кульнуўся i ногі ўгору задраў (Піркі, Браг.). КУЛЮ'КА ж., тое, што кавеия. Дзе наша кулика падзелася? (Зарэчча, Жлоб.). Параўн. кавяня, каменя, камяня, кацуба. КУМА'Р м. камар. Улетку няма спасу ад кумароў, вельмі ж назойлівыя насякомуе (Антонаў, Ельск.). КУМА'ЦЬ незак. знікаць. Глянь, ужэ месяц кумае (Піркі, Браг.). КУМЕ'КАЦЬ незак. разумець. Такая ўжо дзеўка, нічога не кумёкае (Баравікі, Светл.), ' ■ КУ'МКАЦЬ незак. квакаць. Жабы на дож, мусіць, кумкаюць (Дзвіжкі, Ельск.+Баравікі, Светл.; Неглюбка, Вётк.). Параўн. курчаць. КУ'МЛЯ ж., рыб., тое, што комля. Ужэ настало-лето, то кумлі не скіне з плеч, будзе кажды дзень цегціса на ту канаву (Замошша, Лельч-НВерасніца, Жытк