Матэрыялы для дыялектнага слоўніка Гомельшчыны (1976). Частка 2

н а я). Ідзі зрэж куксы (Баравікі, Светл.). П араўн. куцэўка. КУКСА'ТЫ прым. да кукса ў 2 знач. Купіў мой куксатую карову (Ст. Дуброва, Акц.). КУКУ'ЛКА ж., бат. ятрышнік. Дзе ета ты такіх кукулак нарвала? (Халочча, Чач.). П араўн. кукушка ў 2 знач. КУКУ'ЛЯ ж. зязюля. Кукуля прымосціцца ў екой пцічкі i несе еечкі там (Ручаёўка, Лоеўск.). П а р а ўн. кукуша, кукушка ў 1 знач. КУКУРУ'ЗНІК I зборн., тое, што кіёвашнік. Сабралі ўжо £a сілас кукурузнік (Хізы, Ветк.). П а р а ўн. кіёўнік, кіюшнік, кіяшнік, кіяшына. КУКУРУ'ЗНІК II м., тое, што крашунік II. Сваіх хапае, ды шчэ кукурузніка прывіла, a каб табе ліха было (Марозавічы, Б.-Каш.). КУКУРУўНІШЧА n.f тое, што кіяшанішча. Кукурузнішча пераворваюць ды й сеюць бульбу ці буракі (Баравікі, Светл.). П а р а ў н. кукурузянішча. КУКУРУЗЯ'НІШЧА u.f тое, што кіяшанішча. Ідзі карову прыгані на кукурузянішча (Літвінавічы, Чач.). П ара ўн. кукурузнішча. КУКУ'ША ж., тое, што кукуля. Што ета кукуша цэлы дзень куе? (Стаўбун, Ветк.). П араўн. кукушка ў 1 знач, КУКУЛНКА ж. 1. тое, што кукуля. Кукушка баравая, пракукуй мне, рабая, колькі мне на свеце жыць (Ст. Дуб-, рова, Акц.); Кукушка кукуе.да палавіны лета, пасля ее ўсе пцічкі б'юць (Углы, Браг.); 2. тое, што кукулка. Кукушкі ўна зелле рвалі (Халочча, Чач.). П а р а ўн. кукуша. КУЛАТА ж., кулін. кулеш. Сёння кулага ўдалася (Ломыш, Хойн.); На прыпячку стаіць варэйка кулагі (Капань, Рэч.); Боўтаюць кулагу з грэцкай мукі, тады яна кісьне, тады ў печ i вараць (Неглюбка, Ветк.); 3 жыта кулагу дзелалі i елі (Азяраны, Раг.+Грушаўка, Hap.; Замосце, Калінк.; Заходы, Лельч.; Камаровічы, Петр.; Кароткавічы, Жлоб.; Насовічы, Добр.). КУЛА'ЧЧА н., зборн. кулакі. Як стаў кулаччам мясіць (Быч, Карм.). КУЛДЫКА'ЦЦА незак. перакульвацца. Хопіць табе ўжо кулдыкацца, галава забаліць (Грушаўка, Добр.). КУЛЕ'К I м., тое, што кубар у 1 знач. Даккуіпі ты ему еты кулёк канфет (Холмеч, Рэч