Матэрыялы для дыялектнага слоўніка Гомельшчыны (1976). Частка 2

КО'ЗЛІК III м., бат. крапінец. У жыце козлікі pacтуць (Аравічы, Хойн.); Думала, што яна там за цвятамі хвалідца, а яна козлікаў нашмаТала (Р.-Бурыцкая, Лоеўск.). КО'ЗЛІКАМ прысл. від шва, Плацце падкладзі козлікам (Старажоўцы, Жытк.). КО'ЗЛЫ толькі мн. азярод. Гарох сушыць паставілі на козлах (Р.-Шлягіна, Ветк.). КО'ЗНАЯ прым.. котная (npa казу). Мая каза козная цяпер, скора будудь малыя казяняты (Лядцы,- Светл.+ Грушаўка, Нар.; Карма, Чач.; Сівенка, Ветк.; Ямпаль, Рэч.). КО'ЗУБ м., тое, што кашолка. Цэлы козуб маслюкоў ндоралі ёе хлопцы (Маркавічы, Гом.). Параўн. кашулка. КО'ЙМАЧКА ж. шлячок. Белая хустачка з кбимачкай мненаравіцца (Харомцы, Акц.). KO'KA н., дзіцяч. яйцо. З'еш кока, унучак (Зарэчча, Жлоб.). . КО'КАНЬ м., тое, што кіпець у 2 знач. Чаму ты кокні ні адрэзаў?'(Камаровічы, Петр.). КОЖАТ м. 1. бат. пупышка. Прышчэпкі кокаты павыпускаюць скора (Мормаль, Жлоб.); 2. сук. Трэба ph f нуць~Вулей на еты кокат (Хізы, Ветк.); 3. анат. грэбень (y пеўня). У пятуха ету зіму чуць ні адмёрз кокат (Мормаль, Жлоб.). ' КО'КАЦЬ м., тое, што кіпець у 1 знач. Каршун паймаў курку ў кокці (Дзям'янкі, Добр.). КОКУРА'Т прысл. якраз. Толькі вышаў на дарогу, аж кокурат машына ішла (Бобрыкі, Петр.-). КО'ЛА прыназ. каля. Я кола хаты війіні не збірала (Грушаўка, Нар.). КО'ЛАВАРАТ м. свердзел. Няма колаварата — i не. чым прасвідраваць адтуліну (Буда, Добр.). * КО'ЛАТ м. прылада (рыбалоўная). Кблатам боўтаюць па вадзе i заганяюць рыбу ў сетку (Засінцы, Ельск.). КО'ЛЕНЦА н. каленца. Колісь мой Мішка ў вайну даўно коленцы адмарозіў (Шырокі, Б -Каш.); Hi хоча бёгчы конь, дак я па коленцах да па кбіленцах (Млунок, Ельск.). КО'ЛІСЬНІ прым. даўінейшы. Архіп найшоў колісьнюю капейку (ЗапяСочча, Жытк.). КО'ЛКІ I прым. 1. калючы. Трава колкая, усе ногі пакалола (Бабовічы, Гом.); 2. бадлівы. У нас e кбілкіе jca