Матэрыялы для дыялектнага слоўніка Гомельшчыны (1976). Частка 2

КЛЕ'ТНІК м. злодзей. Як захоча клётнік зло камунебудзь зрабіць, дык сколькі ні сцеражы яго, a клетнік усё роўна ў кледі што-небудзь утворыдь (Касцюкоўка, Гом.). КЛЕ'Ц м. зуб. (у баране). Паламаў клец, i гарод не дабарануеш (Неглюбка, Ветк.). Параўн. клёц у 1 знач. КЛЕ'ШЧЬІ I толькі мн. абцугі. Клёшчамі добра выцягіваць гвоздзі (Баравікі, Светл.). КЛЕ'ШЧЬІ II толькі мн. частка хамута (драўляная). Як хамут надзенеш, паставіш дугу i засупо-ніваеш клёшчы (Хізы, Ветк.); Слаба клёшчы сцягнуў, дакідуга падае (Холмеч, Рэч-+Аравічы, Хойн.; Баравікь Светл.; Марозавічы, Б.-Каш.). , КЛЕК I м. сіла. Нема клёку ў цебе, чоловечэ (Углы. Нар.). КЛЁК II м. 1. гульня. Пашлі ў клёка пагуляем (Лукі, Жлоб.); 2. іпалачка (для гульні). Берн ж свой клёк i ідзІ скарэй (Кароткавічы, Жлоб.). КЛЕКАЦЬ незак., тое, што клёкаць. Бусел клёкае на балоце (Марозавічы, Б.-Каш.). Параўн. клектаць, кракадь у 3 знач. КЛЁП м., тое, што клеп. Клёп харошый, харашо й касіць (Літвінавічы, Карм.); Нашто табе кляпаць, у цябе й так клёп добры (Дземяхі, Рэч.); Няма клопу на каce, трэба накляпаць (Чкалава, Гом.+Баравікі, Светл.; Марозавічы, Б-Каш.; Насовічы, Добр.; Стаўбун, Ветк.). КЛЕПКА ж., зборн. дранка. Памажы мне клёпку згрузіць з машыны (Халочча, Чач.). КЛЁЦ м. 1. тое, што клец. Каіваль паабяцаў выкавадь клёцы для бараны (Забалацде, Раг.); 2. зашчапка. Закрый хлеў клёдам (Літвінавічы, Карм.); 3. крук. Трэба клёц загнаць далей, бо скора вырвецца (Барталамееўка, Ветк.). ' КЛЁ'ЧЫКІ толькі мн. клёцкі. Я сёння наварыла клёчыкаў (Кароткавічы, Жлоб.). КЛІВУ'Н м., заал. кулік. Клівун у балоце жыве (Ліпляны, Лельч.). Параўн■ ключок. КЛІНО'К м. 1. памянш. да клін. У фуганку раркалоўся клінок, i выпадае жылязка (Засінды, Ельск.); Каб кохта лаўчэй була, у лукава ўпіывалі клінкі (Харомцы, Акц.); 2. мяшэчак (для сыру). Паглядзі, дзе наш клінок, хачу сённі сыру сабраць. к зіме (Навінкі, 'КаліНіК.); 3 клінка капала сыровадка (Залессе, Чач