Матэрыялы для дыялектнага слоўніка Гомельшчыны (1975). Частка 1

JXPA4 l; м., тое, што дзеркач II. Падай мне драч, трэба сажу з трубы вымесді (Чачэрск.). Параўн. дзяркач. ДРАЧ II м., тое, што дран. Напяку драчбу на ўсіх (Паташня, Хойн.). Параўн. драпуны, драчонік, драчоны, дэрун. ДРА'ЧАЧКА ж., памянш. да драчка. Папрасі драчачку ў Арыны (Піркі, Браг.). Параўн. драчка I. ДРА'ЧКА I ж. драчка (кухонная). Памый драчку, бо там бульба засталася (H. Гута, Гом). ДРА'ЧКА II ж., тое, што драбка. Набі драчку, а то заўтра рана ў поле (Літвінавічы, Карм.). Параўн. драпач, драпкач. ДРА'ЧКА III ж. 1 цяслярны інструме'нт. Драчкаю прыдзіраюць палены, каб шчыльна прылягалі (Засінцы, Ельск.); 2. уст. грабёнка. Пачашы кудзелю драчкай (Haсовічы, Добр.). ДРА'ЧКА ІУ ж. паз. Убіраецца драчка, i тады падганяеш i ложыш (Ручаёўка, Лоеўск.)/сцёс (у бервяне). Здзіраюць драчку, потым кладзецца роўна (Піркі, Браг.). ДРАЧО'ШКл-, тое, што дзерун. Сянні на абед думаю драчонікі здзелаць (Быч, Карм.). Параўн. драпуны, драчоны, дэрун, драч II. ДРАЧО'НКА ж., толькі адз., тое, што дранка I. Дужа наравіцца яму драчонка (Палессе, Чач.). ДРАЧО'НЫ тольяі мн., тое, што драпуны. Сённі дранрнаў наемся па завязку (Востраў, Раг.). Параўн. драч И, Драчонік, дзерун, дзярун, дэрун. ДРАЧЫ'ЦЦА незак. непакоіцца. От баіцда авадоў Дай дрочыцца (Засінцы, Ельск.). ДРАУСЕН м., толькі адз. драсён. Драўсён сустракаецца часцей каля возера (Пагост, Жытк.). ДРОБНАМЕ'НЬКІ толькі мн. мешаніна. Сёння давала карове зранку дробнамёнькі (Хвойнае, Хойн.). ДРО'ВЩА ж., тое, што дравіцка. Она шчэ молода. Дае молока толькі ек дровіца (Мілашэвічы, Лельч.). ДРУГА'К м. другая (адроеная сям'я пчол). 3 другаком я доўга намаяўся (Кароткавічы, Жлоб.). ДРУЖЬІ'НА толькі адз. удзельнікі (вясельнага рытуалу). Дружына з маладым ік маладой ідзе (Гарывада, Рэч.). ДРУК м. дубец, палка. Вазьмі друк i гані карову ІКапань, Карм.). Параўн. дручка./рычаг. Бярвенне грузілі на воз друкамі (Чырвоная Буда, Добр.). Параўн. дручка, дрын