з арэшніка (Піркі, Браг., тое ж: Стаўбун. Ветк.; Старажоўцы, Жытк.; Багданавічы, Карм.). ВУЖА'КА I ж. вуж. Вужакі нада баяцца (Неглюбка, Ветк.). ВУЖА'КА II грыб (ядавіты). Вужакі не ядуць (Heіглюбка, Ветк.). ■ ВУЖА'УКА (вужач'ка, вужоўка) ж. грыб (ядавіты). Здалёк падумала, што суравежкі, a аказалісь. вужаўкі (Забалоцце, Б.-Каш., тое ж: Ліпнякі, Лоеўск.); Яшчэ не знае грыбоў, прынёс адных вужавак (Перароў, Жытк., тое ж: Баравое, Лельч.); Адны вужачкі растуць (Хвойнае, Хойн.); У нас усе паганыя грыбы завуць вужачкамі (Піркі, Браг.); Вужоўкі беленькія, чубаценькія на лугу, як апенькі (Баравікі, Светл.); Столькі вужовак, ены, мабыць, мне ўвесь дзень у вачах стаяць будуць (Kapaвацічы, Рэч.). ВУЖНІ'ШЧА н. вяроўка. Вужнішчам замахну да падстрашу трохі (Астрагляды, Браг.). ВУ'ЗВАРАТ м. выган, выпас. На вузвараце цяля прыпыні (Прудок, Калінк.). В'УЙМА арысл. шмат. Вуйма народу сабралась на калхоізным дварэ (Зялёныя Лукі, Гом.). ВУ'ЛАЧКА ж. вуліца (маленькая). Дзей жа тая вулачка, што прадсядацель жыве? (Жгунь, Добр., тое ж: Галубіца, Петр.); У той вулачцы ты не праедзеш (Тульгавічы, Хойн.). ВУ'ЛЕЧКА ж. качаня. Вулечка згубілася (Карчовае, Хойн.). ВУ'ЛЛЕ н. вулей. Вулле скінула з дуба i спаліла (Пясчанікі, Жытк.). ВУ'НЕКА (вуньдзека) чащ. вунь. Вунека коні бегаюць (Стаўбун, Ветк.); Пайду, дзеткі, ўжэ, вуньдзека i карова ўжэ мая йдзе (Холмеч, Рэч.). ДУ'ПЩЬ зак. выпіць. Я адна телюшку вупіла І галава разбалелась (Нова-Мазолау, Жлоб.). ВУСА'Ч м. чалавек (вусаты). Паглядзі, які вусач пайшоў (Марозавічы, Б.-Каш.). ВУ'СЕУКІ толькі мм. рэшткі (ад прасейвання мукі). Вусеўкі аддай свінням (Цешкаў, Hap., тое ж: Ляскавічы, Петр.; Холмеч, Рэч.). ВУ'СКАРКА (вускварка) ж. скварка. Еш вускаркі, а то астануцца (Ляскавічы, Петр.); Будзем есць бульбу з вускаркамі (Пясочная Буда, Добр.); Еш вуск'варкі, а ўсё тук мачаеш (Грабаў, Петр.). ŽI
Дадатковыя словы
вужака, вужаука, вузварат, вусеукі, вускваркі, вўзвараце, вўйма, вўлечка, вўлле, вўнека, вўньдзека, вўпіла, вўск'варкі, вўскаркамі, вўскаркі, вўскварка, галўбіца, дупщь, т<елюшку
20 👁