Матэрыялы для дыялектнага слоўніка Гомельшчыны (1975). Частка 1

год (Астратляды, Враг.); Вітуху трэба садэіць каля плоту (Капараўка, Рэч.)..ШТУ'ШКА ж., памяти, да вітуха. Пара ставіць колля лад фасолю-вітушку (Залессе, Чач., тое ж: Забалоцце, Раг.); Вітушку выгадна садзіць: яна дае добры ўраджай (Казялут, Хойн.); Пойдаем прынясём дапкоў для вітушкі (Халочча, Чач.). ВІХРАВА'ТЫ прым. шчаціністы. У Ганны віхраватая свіння (Неглюбка, Ветк.) ВІЦІНА'Р м., тое, што вецінар. К нам прыехаў новы віцінар i сённі ўколы каровам даваў (Бабовічы, Гом., тое ж: Сяўкі, Лоеўск.); Яго скінулі з работы з віцінара, дак у калгас ходзіць (Ручаёўка, Лоеўск.); Вадзіла каро'Ву к вТцінару, Нешта захварэла (Азяраны, Раг.); 3 відІнаріам сённі пра карову гаварыла (Неглюбка, Ветк.). ВІЦІНА'РКА ж. ветэрынарка. Схадзі пазаві 'віцінарку (Заходы, Рэч.). ВГЧАНКА ж., тое, што вікішча. Вічанку звозілі ў стагi (Майскае, Жлоб.). ВІ'ЧАННЕ н., тое, што віковішча. Калі скосяць віку, застаецда вічання (Літвінавічы, Чач.). іВГЧЬІШЧЭ н. І. віка. Вічышчэ далі каровам (Bepacніца, Жытк.); 2. тое, што віковішча. Вічышчэ засеялі просам (Верасніца, Жьітк). Параўн. вічанне. ВІШ м. 1. іней.. Як рана віш усёлета (Неглюбка, Ветк.); 2. трава (леташняя). Трэба прывезці вазок вішу на падсцёл карове (Багуцічы, Ельск.); Хрма, вазьмі вішу да падсцелі карові (B. Бярэзнікі, Жытк., тое ж: Мілашэвічы, Лельч.). ВІША'НКА ж. матрац. Напхай вішанку сенам (Славань, Светл.). ВІША'Р м., бат. пажарніца. Вішар у лесе расде, яго каторая карова есць, а которая i не (Марозавічы, Б.-Каш.); Вішар на нізкіх месцах расце, як арэй, толькі кружочкамі (Холмеч, Рэч.)/атава. Некалькі вазоў укасіў вішару, дык нема чым прывезці (Грушаўка, Ельск.); Саўгас летам усяго сена не пако'сіць, будзем зімою вішар касіць (Асінаўка, Светд.). ВІШЭ'ЦЬ незак. вянуць. У садзе ў дяні бульба пачала вішэць (Астратляды, Браг.). іВОБ'ЕДЗІ тдлькі мн. аб'едкі Вбб'едзі ў гной выкінь. Некалі вясною сена не будзе, то i воб'едзям будзе рада, іа цяпер перабірае (Перароў, Жытк., тое ж: Пясчанікі, Жытк