Матэрыялы для дыялектнага слоўніка Гомельшчыны (1975). Частка 1

BA'THIKI толькі мн. штаны (ватныя). У витніках добра зімой у лес па дровы ездзіць (Рафалаў, Браг.). ВАТО'УКА ж. фуфайка. Ватоўку, толькі для свята блюдзеш! (Быч, Карм., тое ж: Запясочнае, Маз.; Капань, Рэч.; Ріаманавічы, Гом.); А гэта ватбука табе вельмі кароткая (Зладзін, Маз.);.Хоча мая дзеўка сабе яшчэ ватбуку зрабіць (Буйнавічы, Маз.). ВАТРУБЯ'НКА ж. вантрабянка. Каўбаса добрая, а мая дачка прасіла прыслаць ёй ватрубянку (Навінкі, Калінк.). ВАТРУ'СЩЦА незак., зневаж.сланяцца. Не ватрус- ' ся тут (Стаўоцы, Ветк.). ВАТЭ'ТАч КА прым. маленькая. Была ватэтачка, а прыехала, то ўжо за маці большая (Перароў, Жытк.). ВА'УКА ж. балячка, нарыў, рана. Каб ты толькі ведала, як баліць мая ваўка (Жгунь, Добр.); Баляць у яго беднага ваўкі, ажна плача (Махновічы, Маз.). ВАУКАВА'ТЫ прым. злосны, сярдзіты, хмуры. Вось нейкі ваўкаваты стаў (Наваісёлкі, Петр.). (ВАУКАЛА'КА ж. 1. ваўкалак. Кажуць усе, ён мо ваўкалака (Холмеч, Рэч.); 2. ваўчыца. У піліпаўку ваўкалака раз па дзяірэўні ўадзіла (Неглюбка, Ветк.). ВАУКАРЭ'ЗІНА ж., груб, крык (на каня). Ho-o! Ваўкарэзіна ты. Хіба дубца на цябе вазьму, будзеш бегці - (Успалішчы, Жлоб.). ВАУКАУНЯ' ок. хата (халодная, пустая). У тваёй ваўкаўнё зімою хоць сабак ганяй (Галубіда, Петр., тое ж: Заспа, Рэч.). ВАУКАЧЭ'ЧА ж., толькі адз. чарада ваўкоў. У піліпаўку за Дняпром заўсёды блукае галодная ваўкачэча (Заспа, Рэч., тое ж: Каравацічы, Рэч.; Перароў, Жытк.). ВАУЧА'ЧЫ прым. воўчы. Ваўчачы след пайшоў у сяло (Забалодце, Раг.). ВАУЧУТА м. воўк. Апанас, як той ваўчуга, ходзіць па двару i ні з кім не гаворыць (Запясочнае, Жытк.). ВАШО'ЧЫЦЦА незак. валачыцца. Кіне ўсё i вашочыцца кудысьці (Піркі, Браг.). . ВА'ШЧУРКА ж. яшчарка. Я так спужаўся ў лесе вашчуркі (Салтанаўка, Б.-Каш.). ВЕ'ЗЕНКА ж. хустка (вязаная, баваўняная). Ету вёзенку мне сын прывёз (Шылавічы, Чач.). ВЕРАШЧА'К м. верашчака. На верашчак да мяне сёння прыходзь (Лукі, Жлоб