Матэрыялы для дыялектнага слоўніка Гомельшчыны (1975). Частка 1

БУРА'СТЫ прым. моцны (npa вецер). Бурасты ae? цер быў (Шркі, Б'раг.). БУРАЯЩА незак. разбурацца. Бураецца старая хата (Холмеч, Рэч.). БУРА'ЦЬ незак. разбураць. Не дасьдь яна бураій. сваёй хаты (Піркі, Браг.). БУРБУЛІ'ЦЬ незак. булькаць (npa виду). Ключавая вада бурбулщь (Бабовічы, Том., Неглюбка, Ветк.), БУФДЬІЛКА ж., тое, што балабушка, К!алі бурдылкі робяцца, дошць не хутка скончыцца (Дзякавічы, Жытк.). БУРКАТНЯ' толькі адз. сварка. Як устрояць буркат'ню, хоць уцякай з хаты (Быч, Карм.). БУ'РКІ толькі мн. абутак (з сукна). Адзень рызіны на буркі (Ухоў, Ветк.). БУРКУ'Н м. буркатун. Буркун ты бальшы! (Неглюбка, Ветк.). БУРКУ'ХА ж., тое, што брыква (брыкма), Каровы буркуху аб'елі (Сяімёнаўка, Рэч.), Параўн. бульба. БУРЛАКАВА'ЦЬ незак. гультаявадь. Хваціць табе буірлакаваць (Піркі, Брат.). БУРНУ'ЦЬ зак., груб, штурхануць. Свякрові мне не вядзі, а то я яе так бурну, што І касцей не сабярэ (Aciнаўка, Светл.). Параўн. бурхнуць. БУРТ м. капец. У етам гаду паставілі багата буртоў «а полі. Начініць вялікі бурт (Калінічы, Хойн., тое ж: Ст. Буда, Б.-Каш.; Бывалкі, Рэч.). БУРТАВА'ЦЬ незак. закопваць (гародніну, бульбу ў капцы). Буртуюць овашчы ў саўхозі, а салому йшчэде стагуюць. У саўхозі бульбу буртуюць (Хёлочча, Чач., тое ж: Мэрозавічы, Б.-Каш.), БУ'РХНУЦЬ зак. тое, што бурнуць. Бурхня чалавека, дак i скорая помашч забірала (іБыч, Карм.). БУРЧА'К м. ручай (бурны). Пірайшоў дождж, i такі бурчак зрабіўся на дварэ. Снег на вачах растае, бурчакі ўжо бягуць (Перароў, Жытк.). БУФЫЦЦА незак. псавацца (пра надвор'е). Учора бурылася пагода (Насовічы, Добр.). БУРЯ'Н м. буран. Хмара ідзе, мо бур'ян будзе (Піркі, Браг.). БУРЯ'ЦЬ незак. шпурлядь. Я яго нашлёпала добра, што буряў каменням на гарод (Палессе, Чач.). іБУ'СЕЛ 1 м. птушка. Прылядеў бусел (Каз. Балеуны, Ветк.). Параўн. буслец, бусько, брэтон, буцян. БУ'СЕЛ II м. бутэлька (пяцілітрорая). Бутылка пядь 2СВ