Матэрыялы для дыялектнага слоўніка Гомельшчыны (1975). Частка 1

БУГРАВА'ТЫ прым. воблачны (npa неба). Сейма, такое неба буграватае, гуркі будуць (Холмеч, Рэч.). БУГРАВГНА ж. поле (няроўнае). Даволі бугравіны, там дажа гвоздзь ні хоча расьці (Чарнейкі, Рэч.). БУ'ДАЧКА ж. парасон. Ідуць з аўтобуса пад будачкай удваём (Асінаўка, Чач.). БУДЫ'Н м. адтуліна, дзірка (y посцілцы). Зрабіла малой будын, каб лягчэй дыхаць было (Баравікі, Светл.). БУЕНГЦЫ толькі мн. буякі. Буеніцы ў нас e, да іх ніхто не берэ, ад іх дурны робісься (Ручаёўка, Лоеўск,). Параўн. буяш'цы, буяхі. БУЗА' ж., толькі адз. мякіна. Уеякая буза адыходзіць ад зярнятак, курам яе i аддаюць (Баравікі, Светл.). БУЗАВА'ЦЬ незак. працаваць. Твоі ў Пірках будуць бузаваць (Піркі, Браг.). БУЗПУРАК м. узгорак. На бузгорку стаяла хата (Heглюбка, Ветк.). іБУЗЯ'РНІК толькі адз. бузіна. Бузярнік ажно красны ад ягад. (Лярэдзелка, Лоеўск.). БУ'ЙНЫ прым. моцны (npa вецер). Падуў буйны ведер (Насовічы, Добр.); Падняўся буйны ведер, усё па®аляў (Ручаёўка, Лоеўск.). БУКА'ТЫ прым: ібірухаты. Наелася карова ета букатая (Неглюбка, Ветк.). БУКО'НКА (букончыіна) дас. аканіца. Ідзі закрый буконкі (Ухоў, Ветк., тое ж: Апанасаўка, Гом.; Жгунь, Харошаўка, Добр.; Марозавічы, Башыца, Пянчын, Б.-Каш.); Вецір зачыніў букончыну, i ў хаці стала цёмна (Рудня, Чач.). БУ'ЛіБАТКА ж., тое, што балабушка. О, булбаткі, будзе доўіга дождж ісьці (Холімеч, Рэч.). БУЛДО'УКА ж. бутон. Булдбука не расвдвіла яшчэ (Неглюбка, Ветк.). БУЛЕЙ м. суп (бульбяны). Маруся, не забудзь зажарыць булён, бо я ўжэ пошла на работу (Загоды, Лельч., тое ж: Поташня, Хойн.; Іваінаўка, Хойн.; Галоўчыцы. Нар.). БУ'ЛЬБА толькі адз. 1. тое, што брыква (брьгкма). Пасеяла расаду бульбы (іПерароў, Жытк., тое ж: Бабры, Камаровічы, Петр.); 2. порхаўка. Высахне бульба, дык пачынае порхаць (Пір'кі, Браг.). Параўн. буркуха. БУЛЬБУТА'ЦЬ незак. балбатаць (npa індыка). 1ндык бульбуча (Углы, Браг.). БУЛЬБА'ШНГК м., толькі адз. бульбоўнік. Бульбаш