Селі пер ад душагрэйкай тро'Кі рукі атагрэць (Быч, Карм.). ДУШКІ' тольк мн. кветкі (духмяныя). Душкі тут па ўсяму полю растуць. Як ведер падуе, дак ены пахнуць вельмі красіва (Ручаёўка, Лоеўск.). ДУШНГЦА ж„ тое, што дучка ў 2 знач. На зіму душніцы ўсе закрываем (Кароткавічы, Жлоб.). Параўн. душняк. ДУШНЯ'К м. 1. тое, што дучка I. Душнякі на то, каб воздух падходзіў пад пол (Ручаёўка, Лоеўск.); 2. запечак. Пакладзі рукавіцы ў душняк, хай высахиуць (Холмеч, Рэч.). Параўн. душніца, ДУШО'УКА ж. мера плошчы (каля 25 араў). Зжала я душоўку жыта, пацёрла сама (Дубраўка, Добр.). ДЫ'БАЧКІ толькі мн. дыбкі. Стань на дыбачкі І дастанеш (Замосце, Калінк.). ДЫВА'Н м. посцілка. Каб трапкі не прападалі дарэмна, дыван выткала (Нісімкавічы, Чач.). ДЫ 'ЛІ I талькі мн. Нейкія дылі ў цябе, Прося, няроўныя (Вялікае Поле, Петр.). ДЫ 'ЛІ II толькі мн. бруеы. Дылі прывезлі ад мельніцы i звалілі ля старое хаты (Вуглы, Ельск.). ' ДЫМАКУ'Р м. дымар. Узяў дымакур i абышоў yce вуллі (Стаўбун, Ветк.). ДЫ'МНІЦА ж. галлё (зялёнае). Нарвала б ты дымніцы, а то камарэ з'ядзяць (Падварак, Лельч.). ДЫМНЯ'К м. порах (дымны). Дымняка магу даць, а бяздымнага ў самога няма (Каранёўка, Гом.). ДЫНЕ'Т часц. не. Дынёт, няпраўда гэта (Лагуны, Добр.). ДЫРЭ'КТАРКА ж. жонка (дырэктара). Наша дырэктарка такая ласкавая, абыходлівая (H. Свет, Б.-Каш.).. ДЬГХАВІЦА ж. (дыхала, дыхла н.), тое, што духвень, духвіна. Ударыў пад дыхавіцу, той i не зіхнуў (Багданавічы, Карм.); Стукнуў драма пад дыхала, разбойнік (Чацвярня, Жлоб.); Во тут пад дзорамі дыхла (Асінаўка, Чач.). ДЫ'ШАЛЬ м. плуг. Дышаль, тое ж, што i плуг у нас. Гараюць (Ручаёўка, Лоеўск.). ДЭ'МАН м., перан. шалапут. А нямытэй ты дэман. Як вымажацца, ня паняць, хто такі (Быч, Карм.). ДЭРАУЯ'НІКІ толькі мн., тое, што дзеравянікі. Шчэ вайною калісь свекар дастаў мне дэраўинікі (Кірава
Дадатковыя словы
высахйуць, дзбрамі, душоука, дымакўр, дымніца, дынет, дэрауянікі, дэраўйнікі, дўхвень, дўхвіна, дўчка, зядзяць, трокі
18 👁