скабы тонкія, ні каслівая рыба [Кураполле Паст.]. У вягелы галава таўстая, харошая рыба [Ракаўскія Швянч.; СПЗБ, т. 1, c. 384]; Лавіць рыбу люблю, а есьці так сабе. Адна толькі мне да смаку - вягала: i поліўку люблю зь яе i мяса [Старая Веска Мядз.; ММГ, с. 31]; Глянь, i вягела папалася ў сетку! [Канстанцінава Мядз.; СЦГ, с. 78]; Бальшая калека залезла ка мне ў сетку [Навасёлкі Сен.; Каспяровіч, с. 150]; Калекі на жаб беруцца [Баханькоў, с. 222]; Калека- рыба такая. Калек там многа [Ухвала Круп.; СПЗБ, т. 2, с. 373]; Малькач - рыба такая, яшчэ завуць налім [Альхоўка Навагр.; СПЗБ. т. 3, с. 27]; Ментус мулкую воду любіць. 1х мало ў нашой рэцэ, етых ментусоў [Запясочча Жытк.; ТС, т. 3, с. 73]; [менёк, мень, ментуз, ментус]. Мянтуз' [Крывіцкі, с. 169]; Ментуза трудно рукою поймаць [СБМН, с. 284]; Мінтуза мальцы ўлавіўшы [Пераброддзе Мёр.]. Скока рас я мінтузоў лавіўшы [Янова Мёр.]. Мінтузы - такіі ў плямах, даўгіі [Н. Сяло Мёр.]. Мінтузоў можна ў ручуях налавіць [Туркова Мёр.; Крыўко, с. 250]; Я злавіў на вуду шчупычка i мінтуза [Чэрыкаў]. Пыймаў мінтуза [Хвёдараўка Краснап.; КСУМ, c. 264]; Ось дзед Міхась мантуза велікого зловіў, аж вудку на ніз пацягнуло [Белайчук, c. 227]; М няк- гэта налім, яе яўрэі ня елі, таму што лускі нету, ні кашырна [Збляны Лід.; СПЗБ, т. 3, c. 74]; Налавіў цэлаю торбачку мянькоў [Старына Сміл.; Шатэрнік, c. 162]; Найлепей лавіць мянькоў узімку, у піліпаўку [Янкоўскі-3, c. 64]; Мяк такая рыба, што пишчыць на пательни [Бершты Шчуч.; Сцяшковіч, с. 265]; Налімы былі раньшы [Шкаўна Лудз.; СПЗБ, т. 3, с. 158]; [вягал, вягул, мянтуз, мантуз, мантус, мынтуз, мінтуз, мень, мянёк, мяк, матуз, калека, балаба, ропуха]. 'Рыба Lota lota L.' [ЛАБНГ, с. 129]; [грумжа, балаба, ропуха]. 'Драпежная рыба з круглаватым падоўжаным делам з шэрай зеленаватай скурай у цёмных плямах, пакрытай вельмі дробнай луской' [ЖС, с. 73]. ВЯРТУ'Х. 'Маляўка ўюна'. Галавень браўся на вяртуха [Азяраны Раг.; СПЗБ, т. 1, с. 391]. ГАf Л АХ, ЖАТОЎКА, ЖУГА'ВКА, ЖАБЯ'К, ЖЭРЛЮ'К, КОЖУ'ШОК [КОЖУ'ШКА], ЛОБО'К [ЛО'БАЧ], МЕТО'ЧНЩА, МЕ'НТАЧКА, СГНІЦА [СІНГЦА, СІНБ, СІНЕ'ЎКА, СІНЯ'ВАЧКА, СІНЯ'ЎКА, СПГЦАК [СПЩУ'Н], ШПЕНТ [ШПЕ'НЦЖ], ШЧУПАТАЧАК [ШЧУПА'ЧКА, ШЧУ ПА ТАЧКА, ШЧУПЕЛЯ', ШЧУПЕЛЯ ТКО), ШЧЫПА'К. 'Невялікі шчупак.' Талах - то кожушок, шчо нема хунта [Цераблічы Стол.; ТС, т. 1, с. 191]; Нешто ўсё жагоўкі трапляюць, а здоровенну дык не зловіў [Белайчук, с. 227]; [жугавка]. 'Тое, што i сіняўка' [Крывіцкі, с. 167]; Жабяк - кароткай формы шчупак [Бакшты Іўеў.; СПЗБ, т. 2, с. 130]; Жэрлюк - летошні шчупак [Запясочча Жытк.]. Ой, ека там рыба - одны жэрлюкі! [Верасніца Жытк.; ТС, т. 2, с. 75]; Коровы прідуць да воду сколоцяць, то воны очы i лоб вустаўляюць, то іх лобкі зовуць [Альшаны Стол.; ТС, т. 3, с. 37]; У гетом году добрэ ловіць лобкі [Альшаны Стол.; ДСБ, с. 125]; [лобач]. 'Невялікі шчупак' [Рубель Стол.; ТС, т. 3, с. 36]; [лобач]. 'Невялікі шчупачок' [Крывіцкі, с. 169]; [меточніца, ментачка]. 'Маленькі шчупачок' [Крывіцкі, с. 170]; Воды нагнало, сініцы прокідаюцца ў канаўцы [Дзятлавічы Лун.; ДСБ, с. 203]; Хлопцы наловілі сінів [Кароцічы Стол.; ДСБ, с. 203]; На Мая (Першага мая) чырылі волакам на плёсах, дак адны сінявочкі; за ноч учырылі мо трыста