КРЫУСКІ (БЕЛАРУСКІ) IMEHHIK. Маткі, я к ведама. дзяцям падбіраюць самыя песьлівын імёны або, інчяй кажучы, выводзяць гэты імёны ад хросных, паводле законаў, мовы i прыняілга абычаям спосабу. Гэтак Антон будзс—Анцік, M)ры—Юрцік, Міхайла—Місь, Міхцік; Гаўра—Гаўркк i г. д. I эта т. ск. асноведзь, на якой як узорам вытыкаюцца розныя песьлівыл тонаціі на: чык, чычоку ачок, ічок, учочак, усючок, асючок, ятка, іськач лё'к,уся,ута i г. n. Каліж хлапца апранулі ў норткі i ён ужо стаўся мужчынам, каб зьмену гэту ў иго жыцьці яшчэ крапчэй зазначыць, яго ўжо больш не называкшь Юрцік; Петрык, Анцік, ён ўжо не мамчын пястун, a ўжо работнік: будзе гусей, ці курэй пасьвінь, ік ры скубаць, паедзе разам з банькам у поле, дык i i ми яго ўжо з гэтага часу дзелавое; Пятрук, Антук, Юрка i г. д. Гэта форма імён т. ск. пастускага стану. Але, вось, хлапеп надрос, ён ужо не пастух, а дзпнюк, маладзён, тут, ці сам упёрся, ні яго мо хто унеу у кавалерскую i дзявоикую кампаігію, на вечарынку ці Йгрышча. У дзявонкай кампаніі такая іорма імён, як Антук, Пятрук яўна не прыстойная не стасоуная, i, зрэшта, старадауны абычай выма* 1,le ў зносінах маладзежы йаміж сабой, тону ўважлівяга, ветлага. I, восьгтут, у гэтли сфэры, самі сабой замяняюцца Антукі ў Антоля}, Пятуркі, у Пет1лсёу, Юркі ў Юрасёў, i ў свой чарод, дзявочыя імёны з дзіцячых адпавядаюнь хлапноўскім, ператвараючыся ў: Пятрд/ся, Югдся, Глося, Дося, Алуся i г. п. Урэшце прыходзіць час жанідзьбы; пераход, будзь 1,110 будзь „з рабяпкага стану ды ў мужскую слачу ". 1ут ужо i сам Бог судзіў Ігнас/о, Mic/o, Аркасю, Касту сто, ператварыниа у Ігндти, Міхайлу, Аркдда, частушд [ r Дв рэтя qaCt як кажа прыказка.мужаваньня i баяваньня". Але час ідзе. Падрасьлі дзеці, 1 0Хайла i Ігпат i Пятро ажаніў сына. ' 'авестка прышоўшы ў новую сямью, стараецца ьіць да ўсіх ветлай, уважлівай, a ў першы чарод a чзнькоў мужа. I, вось, Аўгуй становіцца, Аўгія
Дадатковыя словы
micіo, ал^ся, аўг^й, гэтлй, лёк, пятрдіся, і>орма, ігнасіо, ігндтй
4 👁