Стеб—Стих СТ ЕБ Е ЛЬ м. сьцібло, сьціблавш а, сьціблаваты; батаўё', батуг/, сьціблы сочных травяністых расьцін, прыкл. буракоў (бацьвіньне), рэдзькі i інш. пад.; гічы, гічаўу, сьціблы паўзучых расьцін, прыкладам у агуркоў, гарбузоў— цягнуцна ад караня riчы; націва, нац/ньне, нацьва, наць, у расьцін, у якіх няма стабуроў i батаўе ня тоўстае, не буцьвянае, (як у буракоў), прыкл. націва рэпы; стаўбур, пень травяністай расьціны; ладыга, сьцібло апавойнай i лазячай расьціны; каліва, каліўка, каліўцам называецца кождае аддзельнае сьцібло, порасьць ўсякай расьціны. Л ў гародзе на лясе Тры калівы бобу (Нар. прып.). С Т Е Г А Т Ь коўдру, пікаваць; пугай; сьцубаць', сьцябаць, сьцябаньне; хлыстаць. С Т Е К А Т Ь /хьцякаць, сток,, сточны. СТ ЕК Л О cp. шкло, шклянны, школка, шклщь, шкл/цца, ш кліць. СТЕКЛ ЯР м. шкляр— гугва. СТЕКЛОВАРНЯ, шнл рня, ryra. СТ ЕН А Т Ь, стагна ь— наньне, стогн. СТ ЕП ЕНЬ ж. ступень, ступгнны— насьць. СТ ЕП ЕН СТ В О титул, ваша, вашэць. С Т ЕП Ь, бязлесая пусташ; стэп. С Т Е Р Ж Е Н Ь, стыржзнь— жн#вы. СТ ЕЧ ЕН Ь Е варункаў, зъбег. СТИ БРИ ТЬ што ў каго; збондзіць. СТИ Л Ь м. нямец. стыль, стыл£вы. СТИПЕНД1Я ж. лиц. грашавая падмога выдаваная немаетнаму вучню;. стыпэндзія, запамога. СТИ РАТЬ бялізну9 праць, прачка. СТИ СК И ВАТЬ што, сьціскаць, сьц/ск. СТИХ1Я ж. грэцк. небкывая сіла прыроды: зямля, вада, паветра іагонь; стых/я, стых/йны. СТ И Х м. вірш, вершаваць— ваньне
Дадатковыя словы
батугі, г^гва, націньне, стыхійны, стыхія, сьц^баць, шкліцца, іхьцякаць
5 👁