Руч— Румян РУЧЕЙ, невялікі паток вады, рэчка, якая летам перасыхае; руччэй, руччы, ручав/на; ручавая вала, якая цячэ, праточная; ручисты, які цячэ. Сьлёзы ручыліся па твару. Рака ручыстая. РУКОБЛУДІЕ ср. анан/зм, рукамяцтва. РУКОВОДСТВО ср. павадырства, кіравіцтва. РУКОВОДИТЕЛЬ м. павадыр. РУКОДЪЙСТВОВАТЬ, рукадзеяць. РУКОДЪЛ1Е ср. ручная работа; руказдольства, руказдольнік— ніца, руказдольня. РУКОИМНЫЙ, што зручна ўзяць, ухапіць рукамг, зручны, зручнасьць. РУКОМОЙНИК м. рукамыйніца; ставунгц. РУКОПАШЬ, рукахваць, рукахвлтам. РУКОПЛЕСКАТЬ каму, ллдкі біць, паклясклць. РУКОПОЖАТІЕ ср. рукапацісканьне. РУКОПОЛАГАТЬ каго, пасьвячаць на сьвятарства ўскладаньнем рук архірэя на галаву пасьвячанага; пасьвячаць. РУКОТВОРЕНІЕ ср. кожды твор рук чалавечых; рукатварэньне, рукатворны. РУКОТЕРНИК м. ручн/к. РУЛАДА ж. італьян. пералівы, перакоты голасу пры пяяньні. РУЛЁК м. нямец. качалка i рубчаты валнік да качаньня бялізны; качллк!. РУЛЬ м. часьць усякага вадаплава, прыладжаная да карна (кармы), да кіравагіьня вадаплавам; стырно, стыраваць стырнік— ніца, кармунь, корнік, той хто кіруе карном. РУМПЕЛЬ, жэрдзь да кіраваньня суырном; багля, баг!ль; корна, корніца. РУМЯНЫЙ, румяны, румянец; ружовы, руж. РУМЯНА чырвонуя фарба для націраньня аблічча; руw РУМЯНИТЬ што, каго; румян!ць