Руб—Ру чат 622 Р У Б И Щ Е ср. рубьбё', рубьг', толстая, падзертая, будная вопратка; дранцу, лахмацьцу. Р У ГА ТЬ каго, лаяць, лаяцца, лаянка, лайлівы, лайлівец— ліўка; лайбоніць, лаебны; зьневаж аць; машкяляць, лаяць маскальскай лаянкай. Р У Д О Й, руды, рудз/ць, рудзька. Р У Д А ж. самародны выкапываны з зямлі коў; РУД А. РУД Н И К м. рудня, рудніца. Р У Д О К ОП м. рудяк, рудацтва— дацкі. Р У Ж Ь Е ср. стрельба, страляць; стрэльонік, хто робіць, правіць, стрэльбы; стрзльоніцкі майстар; стрэльоня, майстэрня, фабрыка, дзе робяць стрэльбы; рушн/ца, рушн/чнік, рушнярня. РУИН А ж. франц. разваліна, крушня. РУ К А ж. аг. слав, рука, ручына, ручышча, ручка, ручутка, рукасты, ручны; ручыць, шчасьціць, удавацца. РУК АВ м. рукаў, рукавок, рукавиц, рукавш а, часьць вопраткі якая пакрывае ўсіо руку ад пляча да цэўкі. Р У К А В м. рачны прагок, аддзяліўшаеся ручво ракі, раздзяліўшаеся уйсця ракі; лаха, рукавіна. РУК АВ м. труба, кішка для пратоку цеклаці, скураная, пяньковая, гумілясная; кішка, труба, трубка. РУК О Я Т К А ж. за што бяруць, трымаюць, падымаюць рэч; цау£, ручка, рукавятка. РУК О Я Т ІЕ ср. браньне рукой; рука?мства. РУЧ ЕН К А лену, пянькі; павесма. РУЧНОЙ аб жывёлах, асвоены, свойскі; ручы. Руная лісіца, руки воўк. I руны воўк у лес глядзіць. Пры ручаць, асваіваць. Прыручыў пеўня. Даль падае, як крыўскае слова, руны, ў значэньні рас.: ловкій, искусный, сручный, бойкій. РУЧ А ТЬ СЯ, ручацца, ручаньне. РУ Ч А Т ЕЛ Ь СТ В О, зарука, заручнік; заручны -ЛІСТ
Дадатковыя словы
рудзіць, рушніца, рушнічнік, стрзльбніцкі, стрэльбня, стрэльбнік
2 👁