Руб—Ру чат 622 РУБИЩЕ ср. рубьбё', рубьг', толстая, падзертая, будная вопратка; дранцу, лахмацьцу. РУГАТЬ каго, лаяць, лаяцца, лаянка, лайлівы, лайлівец— ліўка; лайбоніць, лаебны; зьневаж аць; машкяляць, лаяць маскальскай лаянкай. РУДОЙ, руды, рудз/ць, рудзька. РУДА ж. самародны выкапываны з зямлі коў; РУДА. РУДНИК м. рудня, рудніца. РУДОКОП м. рудяк, рудацтва— дацкі. РУЖЬЕ ср. стрельба, страляць; стрэльонік, хто робіць, правіць, стрэльбы; стрзльоніцкі майстар; стрэльоня, майстэрня, фабрыка, дзе робяць стрэльбы; рушн/ца, рушн/чнік, рушнярня. РУИНА ж. франц. разваліна, крушня. РУКА ж. аг. слав, рука, ручына, ручышча, ручка, ручутка, рукасты, ручны; ручыць, шчасьціць, удавацца. РУКАВ м. рукаў, рукавок, рукавиц, рукавш а, часьць вопраткі якая пакрывае ўсіо руку ад пляча да цэўкі. РУКАВ м. рачны прагок, аддзяліўшаеся ручво ракі, раздзяліўшаеся уйсця ракі; лаха, рукавіна. РУКАВ м. труба, кішка для пратоку цеклаці, скураная, пяньковая, гумілясная; кішка, труба, трубка. РУКОЯТКА ж. за што бяруць, трымаюць, падымаюць рэч; цау£, ручка, рукавятка. РУКОЯТІЕ ср. браньне рукой; рука?мства. РУЧЕНКА лену, пянькі; павесма. РУЧНОЙ аб жывёлах, асвоены, свойскі; ручы. Руная лісіца, руки воўк. I руны воўк у лес глядзіць. Пры ручаць, асваіваць. Прыручыў пеўня. Даль падае, як крыўскае слова, руны, ў значэньні рас.: ловкій, искусный, сручный, бойкій. РУЧАТЬСЯ, ручацца, ручаньне. РУЧАТЕЛЬСТВО, зарука, заручнік; заручны -ЛІСТ