РОТМИСТР м. нямецк. (Rotmejster) старшыафіцер у конніцы. РОТОНДА ж. франц. круглы будынак, часам на стаўбах. РОТ м. атворына ў целе жывСлы i чалавека праз: якую прыймаецца страва; губа, губка, губця, губны. У губе зубы, язык, збоку шчокі, зьверху паднябеньне, ззаду засланка, а за ей глотка, глонаўка. Маўчыць як вады набраўшы ў губу. Поупа губа, а есъць просіць. Пан на ўсю губу. Губай м ух лоещъ. Дзяўчыненька мая люба Проклятая твая губа; Набрахала на мяне, Ш то хадзіў я да цябе. (Беліца, М. г.). РОТОЗЪЙ, разявяка. РОЧА ж. хата у лесе для лаўцоў; пуня сярод лясоў; падора, падорка. Пры лядавой гаспадарцы зсечаны лес паляць i выгаркі падорываюць, а за некалькі гадоў закідаюць на сенажаць, гэткае мейсца называецца падоркамі. РОЩА ж. гди, гаёк, гаёвы, гайнічок. Слова .гай* па гарадох, прыкл. у Вільні, даўней ўжывалі ў знач „сад*,.парк*. Барнардынскі гай. РОЯЛИСТ м. франц. староннік манарха,. манархізму. РТУТЬ ж. коў або мэталь; жывое серабро, м/ркіль. Люстерка крытае мірклям без фарбы, хутка сьціраецца (Троцкі пае.). РУБАХА ж. каінуля, кашулька, кашул/на, caрочка, сарочыца. Доўгая, паніжы кален— сарочка; кароткая, вышы кален, з круглым адкладным каўняром— кашуля. РУБЕЦ м. знак ад парэзу, пасячэньня; шраму бл/зна. РУБЕЖ м. р уб іж, дукт, гран/ца. РУБИТЬ што, каго; сеч, цяць, рубаць. Сталі явар сеч—рубаць, Стаў ім явар прамаўляць (P. 8-9. 138)ў 621 Ротм—Руб