Нахищать— Начатой; 360 веш. Сьмерць нахрапам бярэ. Удача нахрап (нахрыцъ) любіць. НАХИЩАТЬ чаго, нахапдць. НАХЛЕСТАТЬ каго, што; нахлыстдць; наплюхаць, насьцябяць. НАХЛОБУЧИТЬ шапку, насунуць, наблавушыць. НАКЛОПОТАТЬ, наклапоціць. НАХЛОПАТЬ, нахлчстаць, налопаць. НАХНЫКАТЬ, нахл/паць. НАХОДИТЬ што, на што; ідучы натрапіць, наткнуцца на нешта; знахадз/ць, знаходка. НАХОДЧИВОСТЬ ж: уменьне не траціцца, знаходзіць выхад з кождага палажэньня; дасьційлівасьць, дасьційлівы. Дасьцейлівы дзяцюк: сякеру абувае, сякярыцаю падпаясываецца. Дасцейлівы заўсёды выкруціцца. НАХОЛАЖИВАТЬ хату, настуджяць. НАХРАБРИТЬ каго насьм?ліць, нахаробіць. НАЦАРАПАТЬ што на чым, надзёрстаць, надзгрці. Чым гэта ты надзёрстаў сабе рукі. Надзёрстаў 'шрамоў на шкле. НАЦВЪТ м. ндквець. НАЦІЯ ж. франц. народ, народнасьць. НАЦЪЖИВАТЬ што у што, пераліць цеклаць праз крант, ці шпунт, натачыць. Натачы квасу. Сълёз гаручых натачуся (пес.). Мышы натачылі зярна. НАЦЪПЛЯТЬ што на што, начапляць, начап ляцца, начзпка, начдпны. НАЧАЛО ср. пачатак, распачятак, пачын. о НАЧАЛЬНЫЙ, пачатны. Пачатны, дапатопны съвет. Пачатныя сілы прыроды. НАЧАЛЬСТВО ср. ўлада, права ўлады i загаду; зьв?рхнасьць, зьвурхнік-ца, зьвірхніцкі, зьвурхставаць. НАЧАТОК м. пачын, пачатак