Моль— Морковь М О Л Ь Б ЕРТ м. малярскі паставок* наставок, паставец. М О Л Ю СК м. бязкостнае стварэньне, аддзсл смаўжоў i ім падобных; мякчдк. М О М ЕНТ м. фр. момант, момантдльна; міг, м/гам. М О Н А РХІЯ ж. грэцк. мандрхія, мандрх, манарх/ста. М О Н А СТ Ы Р м. грэцк. м анасш р, манастб/рскі. М О Н АХ м. грэцк. мн/х, мн/шыць, мн/шка, мн/шства. У старой нашай пісьменнасьці, пачынаючы ад Кірылы Тураўскага, пісалася вышэй прыведзеная форма роўнабежна з: мандх, мандшка. М О Н ЕТ А ж. грэцк. звонкі грашавы знак з цэннага кову; маната, манаты, манатка, манатны. М О Н О ГА М ІЯ ж. грэцк. аднажанства. М ОН ОП ОЛ ІЯ ж. грэцк. аднаторжніцтва. М О Н О Т ЕИ ЗМ м. грэцк. аднабожніцтва. М О К О ТО Н ІЯ м. грэцк., аднатоннасьць. М О Н У М ЕНТ м. помнік. М О РА ЛЬ м. фр. мардльнасьць, мардльны, маралы. М О Р ГА Т Ь, мігдць, міргдць, міргдньне, м/ргі, м/рглі, міргун, міргула, міргуся, міргасьлупіца, мірганддніца. М О Р Д К А ж. зьвярачы твар; мордка, мордачка, морда, марддска, марддсы; пыза, пызька, пыздты; мурло, мурлдсты. М О Р Е cp. сабраньне горкасалены* вод ў аграмадзістых волмінах зямельнага клубу; мора, марск/. М О РЯК м. чалавек які праводзіць час на моры; мардк, наморнік. М О РЕП Л А В А Н ІЕ, мораплдваньне. М О Р ЕН А фр. уздоўжны навал камянву, паволі ссуваных горскімі лядамі ўніз; звал. j М О РК О В Ь ж. расьціна Dancus carotta; морква, моркаўка
Дадатковыя словы
камянвў, манархіста, манастбірскі, марскі, мніх, мнішка, мнішства, мнішыць, мігам, міргасьл^піца, мірглі, міргі
11 👁