Кором— Корчевать роль, караліўскі, караліўства, караляваць; у к а р т а х— кароль, вышнік. КОРОМЫСЛО м. лукаваты перасьвер на плечы насіць валу; каромесла, суднш, ад.суды* два вядры вады. У значэньні „рычага* у нас не ўжываецца; для абазначэньня апошнага служаць: асьвер, перасьвер, касарга, вага (гл. Рычаг). КОРОНА ж. гала5'ны убор пануючых асоб; каруна, карунавяць, карунны. КОРОПУЗ м. карштук, карн/ок, карнапуз. КОРОСТЕЛЬ пт уш ка, дзяргдч. КОРОТКІЙ агульн. слав, кароткі, каротка, караткаваты, кароткасьць, карац/ць, карац?ць. КОРОТОТАТЬ нас, праводзіць, цірці. Сьц ер л і гадзінку за каркай. КОРПІЯ ж. лац. паскубаная старызна да закладаньня ран; скубанка. КОРПУС м. лац. цела, склад; сабраньне аднастайных у адно цэлае; корпус. КОРЕКТОР м. карыгатар, карыгавяць. КОРСАР м ' фр. марскі разбойнік. КОРСЕТ м. фр. шнуроўка, жаночая вопратка да стану. М ой-ж а ты т ат уленка, П родай-ж а ты каровачку, K y n i мне ш нурованку. (Ром. 8— 9 ст р. 125). КОРСАЖ,м. фр. верхняя часьць жаночай вопраткі; агруднік. КОРТЕЖ м. фр. урочысты поезд* паход; провады. КОРТИК м. кордзік. КОРЧАГА ж. гліняны гляк. У нас карчагай называюць судзіну да дз£гцю; робіцца з двумя днамі, ў верхнім дне невялічкая атворына да маканьня у дзёгаць квача. КОРЧЕВАТЬ, вырываць карчы, пні; карчаваць, карчаваньне, карчоўка, карчы, карчоўя