Кориф—-Кароль 278 КОРИФЕЙ м. грэцк. хто трымае голас у хоры, кіруе опэрным хорам; верхавод у якой колечы справе. КОРИЦА ж. цынамон. КОРИЧНЕВЫЙ, бурняты, сапорысты. КОРКА хлеба, скарынка; на пладах i ягадах— Скурка, скажурка; на кашы— скарупка, скарупіцца, заскарупнуць. КОРМА ж. задняя часьць вадаплава; парно. Карно процілегла носу ў чоўне. Карма ў невадзе, яго сярэдряя часьць, мяшок, але: карнік, корнік, кіраўнічы вадаплавам, капітан вадаплаву. КОРМИЛО cp. хвост вадаплава, які кіруе яго паваротамі; стырно, стыравяць. КОРМЧАЯКНИГА, зборнік царкоўныя i часьцю цывільных правіл. КОРНЕТ м. фр. вайск. харужы. КОРНЦАГИ м. мн. ням. шчыпчыкі ножніцамі; цапаг/. KOPH м. ням. зярно, зернявы, ядрэц, ядрыца. КОРМ м. чым корміцца; кароўі корм— пошыр; когскі—аброк; агульна—корм, карм/ць. Дай каню, дай каню сена аброку, Маладому Ляксейку піва, мёду. (Ш. /. ч. 2. ctnp. 54). КОРОБ м. гнутая, а часам i плеценая кашала; гнутыя бываюць з лубу, кары i драніцы; плеценыя з саломы i лазы; кораб, карабок, каробка. КОРОБЕЙНИК м. разносчык тавараў; ляхтыр, ВЭНrep, крямнік. КОРОБИТЬ што, карабяціць, карабяты, ка* рабясьцік. КОРОВА ж. карова, кароўка, караван ка, караві'шка; кароўнік, хлеў для кароў; кароўніца, служанка яка даглядае кароў. КОРОВАИ м. каравяй. КОРОЛЬ дастойнасьць валадара дзяржавы; ка