Копот—Коринка КОПОТУХА *дб жанкъху якая капаецца, капорсасцца, стлраючыся прыспаромшь што ў хату; тупатуха, т паць, тапан/на. КОПЧИК м. наплечная, азадная костка ў пгахаў; аканечнік хрыбетніцы ў чалувека загнуты ў сярэдзіну; купрык. КОПЫТО cp, рагавая павалока на нагах нек. жывёлаў; капь/т, капыта, капыты, капытк/, капыцісты, капыціцца апошнле гаворыцца ў значэньнІ зваліцца, зьбіцц'а з ног, пдсьці: скапысьціцца. КОПЬЕ або КОПІЕ cp. абасечна вострае жалеэца на дрэўку; коп:я, кап/йнік. КОРА ж. сплверхная павалока на дрэве; кард, карыца, карысты, ліповая кара называецца лубам. КОРЯВЪТЬ, скарузнуць, заскарузлы; скоронуць, заскоронуць; карэць, карэльі; каржавгць, каржысты, пакрыты тоўстай крэпкай карой. КОРАБЛЬ м. карабуль, карабельны, карабільнік; вадаплду. КОРАЛ м. каряль, каралувы, каролІ, КОРДОН м. фр. шнур на якім ганяюць каня кругом сгаўол; вадрскал варга ланцугом. KOPEKTOP м. лац. хто займаецца папраўкай памылак у друку; карэгдтар, карэгавдць. КОРЕЛЬСКАЯБЕРЕЗА ж. рак/тавая бяроза. КОРЕНЬ м. карэнь, каранлнча, каранU караhčlu, карашк/, каранасты; каран/к, вулей c дзюплаватага прыкарэнка пнд; каран/ць, караніць. КОРЕСПОНДЕНЦІЯ м, фр, ліставдньне. КОРЕННОЙ м. які знаходзіцца каля карэньня; вакорны, вакорына; вакорак, бочка расьпілаваная на двое. КОРЗИНА ж. карз/на, карз/нка, карз/начка; кашалд, кашолка, кашолачка. Карзінай i кашалой называюць пленены кораб з лучыны, плецены з пруткоў—кош, кошак\ з лубу—Лубянка. КОРИДОР м. фр, праход, калідор. КОРИНКА ж, дробный чорыыя разынкі; карынткі