Кнутов—Коврыга 264 КНУТОВИЩЕ, пугаў*?, пугавшіча. КНЯВДЕГЕТ м. вздарэз на самым перадзе кодабу вадаплава; лыч. КНЯЗЬ, князь, князеўскі, князяваць, князёуна, княз/ца, княг/ня, князю, князсгва. Славянская i расійская форма „княж ьГ, „княжство", але ў нас пісалі князвускі i князеўства, або „князьство". КОАЛИЦ1Я ж. фр. змова, угода, сувязь; коал/ція. КОБЕЛЬ м. бабачы самец-расплоднік, гавораць такжа аб воўках i лісіцах; кяжук, кужчык. КОБЕНЙТЬ што, корчыць, выгібаць, ввікрыўляць; стабурчыць, чачэніць, чачэніцца, карабаціць. КОБЗА ж. укр., бандура, бандурка, бандуриста, КОБУРА 'ж. похва з цьвердай скуры ўжываная да агнястрэльнай зороі; бісдг, похва. КОБЫЛА ж. кабш іа, кабылка, кабылячы, кабыльны. КОБЬ ж. арх. варажба, чараўн/нтва. КОВАРНЫЙ, хто куе * каўгу: сваркі, кавадню; подступы; крывадушны, каведны, каведнік— ніца. Каведпы чалавек: лісіцай глашчыцца, a воўісам паОкапуецца. КОВАТЬ (ковы ■ мэталі), кавяць, кавлньнс. куе, кузьня, майстзрпя дзс куюць; коў ycc што коўкае, наддаецца каваньню, металь; кавяць, кавяч. майсіар які выковуе з коваў ровный надаббі, КОВЕРКАТЬ ламаць, згібаць, комкаць, кумясіць; клычіць, Чытаючы ён комкас i кумясіць кнігу. Яго падучка клычыць. КОВЕР м. пэрск. кабурац, кавурац, кіл/м, Кабёрац мае ворсу як у аксаміце, гладкая тканіна тканая узорамі як каберац называецца кілім. КОВРЫГА ж. дэлая булка хлеба; бохан, бахании, каравай; луста праз усю булку: ськ/ба, дуста; доўгі каравайчык— кул/бка