Кнутов—Коврыга 264 К Н УТ О В И Щ Е, пугаў*?, пугавшіча. К Н Я В Д Е ГЕТ м. вздарэз на самым перадзе кодабу вадаплава; лыч. К Н Я ЗЬ, князь, князеўскі, князяваць, князёуна, княз/ца, княг/ня, князю, князсгва. Славянская i расійская форма „княж ьГ, „княжство", але ў нас пісалі князвускі i князеўства, або „князьство". КОАЛИЦ1Я ж. фр. змова, угода, сувязь; коал/ція. К О Б ЕЛЬ м. бабачы самец-расплоднік, гавораць такжа аб воўках i лісіцах; кяжук, кужчык. К О БЕН Й Т Ь што, корчыць, выгібаць, ввікрыўляць; стабурчыць, чачэніць, чачэніцца, карабаціць. К О Б ЗА ж. укр., бандура, бандурка, бандуриста, К О Б У Р А 'ж. похва з цьвердай скуры ўжываная да агнястрэльнай зороі; бісдг, похва. К О БЫ Л А ж. кабш іа, кабылка, кабылячы, кабыльны. К О БЬ ж. арх. варажба, чараўн/нтва. КОВАРНЫ Й, хто куе * каўгу: сваркі, кавадню; подступы; крывадушны, каведны, каведнік— ніца. Каведпы чалавек: лісіцай глашчыцца, a воўісам паОкапуецца. К О В А ТЬ (ковы ■ мэталі), кавяць, кавлньнс. куе, кузьня, майстзрпя дзс куюць; коў ycc што коўкае, наддаецца каваньню, металь; кавяць, кавяч. майсіар які выковуе з коваў ровный надаббі, К О В ЕР К А ТЬ ламаць, згібаць, комкаць, кумясіць; клычіць, Чытаючы ён комкас i кумясіць кнігу. Яго падучка клычыць. К О В ЕР м. пэрск. кабурац, кавурац, кіл/м, Кабёрац мае ворсу як у аксаміце, гладкая тканіна тканая узорамі як каберац называецца кілім. К О ВРЫ ГА ж. дэлая булка хлеба; бохан, бахании, каравай; луста праз усю булку: ськ/ба, дуста; доўгі каравайчык— кул/бка
Дадатковыя словы
зброі, к^жчык, каб^рац, кав^рац, княгіня, князвўскі, князіца, коаліція, кулібка, ськіба, чараўнінтва
4 👁