Клобук—Клюкву КЛОБУК, накрыцьце галавы, мніха; клабук, катца, каптур. КЛОК м. вырваная часьць, пучок; кудлак, кузлдк, кузлач. Вырваў кудяак валасоу. Кузлак сена, саломы. Яков тут кузлаччо валяецца. Кузлач б арабы адарваУ. КЛОКОТАТЬ, варыцца з глюгатам; глюкчэць. клыкчэць, клёкча, шляхатаць, шляхоча, шлёхат; клыктяць, глукат, глякочаў КЛОЧОК м. кузлачок, лягпнка, шматок. Кузлачо к у лапінка зямліцы. КЛУБ м. англ, сабрлньне, круг асоб якія заўсёды зьбіраюйца ў лдным мейсцы; кл/об, клюбовы. КЛУБНИКА ж. ягада Fragaria collina; сун/ца. Буйный поземкі (знмлянікаў) часам такжа называюць суніцамі, але ніколі суніц не вазываюць поземкам!. КЛУМБА ж. квггкік, кл£'мб. КЛУША ж. курыцл якая квокча, сядзіць на яйкох; квочка, квока, квактуха. КЛЪТЧАТЫЙ аб ткані.не\ крацясты. КЛЮВ м. птушыны нос; дз/оба, дзюбло, дзюбка; зоблік, забок, зобля; глюга. Буцян мае глюгу, у курыцы дзюба, а ў сініцы забок. КЛЮЗ ~м. круглая отворы на на насу вадаплава ў які ираходзнць гужы ад катвігі; кл/оз. У нас клюзом называюць унутраную атворыну калёснай трубкі. КЛЮКА ж. крук, кручок, палка з простым загібам да мишаньня стравы; ў печы кісял£ўка. Палка да пашраньняся; ляска. Беларускае „клюкаць" азначае піць, піць праз край нагібаючыся да судзіны, упівацца. К лю кнулі па чарцы. Клюкае ўж о носам—спаць хоча. КЛЮКВА ж. ягада Vaccinium oxycosus, Охусоsus palustris; журавшг журав/ца, журав/ннік, журав/нны. Ж уравінны, жупавінавы квас. Ж уравічны, журавіяны кісель называюць ж урам: ягадны ж ур. Найлепги зьбіраць журавіцы, оісуравіны