КИПА (ад купа), куча зьвязка, пук; купа; аб псіперы раза. КИПАРИС м. дрэва Cupressus sempervirens кіпpwc, кіпрысовы. Кіпрісовая ікона, рэзьба. КИПЯТИТЬ wmo, кіпяцшь, кіп/ць, кіпяйіе, кіпяш'ць, к/пкі, кіпок, кіпгнь, кіпуніца, кшнс, к/пнуць; варыць, вар, влратак, варыва, варыцца, вяркі; гатавяць, гатуецца; прдгціцца, прагаток. Кіпіць, варыцца, гатуецца. вадаў гаршчку аж клыгчыць, Каб разварылася добра мяса яго трэба доўга, гатаваць, варыць, кіпеніць. Пры нясі нам вару, варатку, прагатку, кіпку. Ен згарача так кіпеніцца. Абпарыў руку варам вараткам кіпнём, прагатком. КИРАС, КИРАСЫ фр. нагрудная часьць панцыpa, пднцыр КИРКА ж. адмена матыгі, капагі; матыга сячэ абодвымі канцамі, a кірка зроблена крывой дзюбай ў адну старану; к/рка. КИРПИЧ м. паленая гліна на штучны камень які ўжываецца да будаваньня; цэгла, цэгляны, цэг.ляр, цагільнік, цагрльшчык, цаг?льня; пл/нта. Плініай называюць плосмую агнястойкую цэглу, яе ўжываюць да высьціланьня поду ў печы. КИСЕЛЬ м. кіслая мучністая квашаніна; кідель, кісял?вы, жісаліўка рагач да мяшаньня ў печы кісялю калі ён варыцца; жур, журовы (Смоленск. Даль Г. /. 564). Журам кіссль называюць i ў Ыавагрудчынс. КИСЕТ м. капщук, куса, Кбхка, кісьцік, кясті/х. Kcca i кіійэнь аднаго караня словы. КИСЕЯ ж. цепкая рэдкля тканіна; мусьлж, мусьЛІНОВЫ. КИСЛЫЙ агульн. слав, к/слы, к/сла, кісіць, к/снуць, кісьля, к/сладзь, к/сласьць, кісьлісты кісьляк, кісьлянка, кісьліня, кісьл/ць. Кіслае малако, якое кісла, скісла. Цеста пачынае кісець ужо. Хлеб доброй кісьлі. Праразьлілая кісьля гэтых ягад. К i с ь л я, выражае смакавое Кипа—Кислый I
Дадатковыя словы
к^са, кястііх, кіп^ніца, кіпкі, кіпнуць, кіпяшць, кісладзь, кісласьць, кіслы, кіснуць, кісьліць, плінта
6 👁