КЕСАРЬ м. тытул рымскіх імпэратараў; цэсар. Аддай цэсарава цэсару, а богава Богу. КИБИТКА павозка з будкай на гнутых абручах— балагола; пераноснае жыльле кіргізаў кіб/тка. КИВАТЬ агульн. слав, ківаць, кіўнуць, ківацда, кіў, ківок, ківун, ківач, ківайла, кшы, к/мігі. Jzh абы толькі на вуліцу ды на ігрышна, дзе кімігі ды скокі. Годзі ўжо гэтых спацішка кіміглу (ківаў i міганьня). Нямому толькі на ківы што скажаш. К i в у н о м называюць паказчы палец: пястук, ківун, даўгай, пярсьцец, мезяны (Кабыльнікі). КИВЕР м. вайсковая шапка з цьвСрдай скуры плосмаверхая; к/вар. КИВОТ, KIOT, скрыначка да сьвятых ікон; гэбрайцы пераховывалі табліцы закону у кедравай скрыні убранай золатам; скрынка, скрыня. Скрыня ўгоды. КИДАТЬ агульн. слав, кідаць, к/нуць, кідацца, кіданьне, кідок, к/дзь, кідны, к/дкі, к/дчывы, кідкасьць. КИЗИЛЬ м. дрэва i плод Cornus mascula дрон, драноўнік. КИКАТЬ, КИЧЕТ (лебедзь), кіг/каць, кіг/ча. Чайка кігіча, згінь ты куліча. КИЛЬ м. ісподны брус вадаплава які творыць еярэдзіну днішча, £н выдаецца сьпераду палазом; станку хр ы біт; рэбры з бакоў называюць—anpyгамі. КИМВАЛ м. або КИМВАЛЫ м. архаіч. музыкальная прылада дзьве масяжовыя талеркі, якімі бьюць адну аб адну; цымболы. Цяперашнія цымбалы ца-, зываюцца тым-жа словам, але гэта іншы, струнны інструмант. КИНЖАЛ м. востраканечны абастаронна востры нож; корд, кордзік. КИНОВАРЬ ж. выкопнае ярка чырвонага колеру цынобра. Купіў цынобры маляваць сьцены