Кампан— Канитель 246 КАМПАНІЯ ж. нямецк. нрацяг вайсковых чыннасьцяў супроць ворага, час вайны, ці часьць часу вайны, прыняты за нешта цэлае; час, бытнасьць на моры на вайсковым вадаплаве ў часе вайны; паход, кампонія. КАМФОРА ж. смолка канфорнага дрэва; канфора. Зьнік як канфора. КАМФОРКА ж. ручная кухня, прылада да гатаваньня бяз печы ў иакою; трыножка, сквадырка. КАМЫШ ж. балотная дуткавістая, каленістая расьціна Arundo; чарот, чаротны, чаротнік. КАНАВА ж. не глыбокі i не шырокі капаны раўчак для стоку вады; канава, проплыўка. КАНАЛ м. фр. доўгая шырокая i глыбокая капаная канава для зносін вадой; канол, прорынь, пракоп. Канал Агінскага акалічныя сяляне называюсь— прорыньню. КАНАЛЬЯ лайчыв. фр. прахвост, нягоднік, галцяй, жулік. КАНАТ м. самая тоўстая вяроўка; сносьць, гуж. КАНВА м. франц. клетная радзюга да вышываньня на ей па ліку клетак; конва, рэдніца. КАНДАЛЫ /c. мн. жалезныя аковы, путы ў якія заковуюць приступнікаў; 'кайдоны. КАНДЕЛАБР м. фр. вялікі, аздобны сьвічнік. КАНДИДАТ м. фр. запасовы, які чакае чароду; кандыдот, научароднік. КАНДИТЕР, майстар які робіць цукеркі, пернікі i іншыя соладзі; цук?рнік. КАНИКУЛЫ мн. час летніх упалаў, правольная пара ў вучомн. установах. Слова паходзіць ад гвёзд ў знаку Пса (Canis: собака'; правольніца, правольнік, правольны, КАНИТЕЛЬ ж, фр. дроцік зьвіты трубачкай, служыць да гафтарства; павілёк. Павільковыя ніт кі, павільковы гафт. Маруднасьць, блутаніна, цяганіна, правалока; кавадня, коведнік, каводзіца