Инок— Йнтелигенція ИНОК м. ИНОКИНЯ ж. законнік— ца; паслушнік— ца. ИНОМЫСЛ1Е ср. інамыснасьць, інамь/сна. ИНОПЛЕМЕННЫЙ, чужаплумны, чужапломнік. ИНОРОДНЫЙ, чужародны, чуждроднік. ИНОСКАЗАН1Е ср. а ля гор ыя, іносказ, інаскязны, ИНОСТРАННЫЙ, чужазомны, чужазумнік. ИНОСУ1Ц1Й, рознародны, розна/сты. ИНОЦВЪТНЫЙ, другаблрвісты, другаколерны. ИНОЯЗИЧНИК, чужамоўнік. ИНСИНУАЦ1Я ж. лац. тайнам абмоаа, падбурапьне; інсынудція, брахня. ИНСПЕКТОР м. лацін. дастойнасьць надаваная даглидчыку. заглдчыку над чым; інспзктар, Інспэкція. ИНСТАНЦ1Я ж. лац. ступень, у значэньні высшага, сярэднмга ці нізшага месца суда; інстянція. ИНСТИНКТ м. лац. несьвядомая 5'нутранная пабудка па подл с якой паступаюць зьверы; інстмнкт пабудка. ИНСТИТУТ м. франц. выхаваўчая вучомная Устинова; інстытут. ИНСТРУКЦ1Я ж. лацінс\ накяз, інструкція. ИНСТРУМЕНТ м. лац. усмкая ручная прылада ці устройства дли икой колечы работы, пачынаючы ад касаргі (рычага), нажа i сякеры, да компаса i тэлескопу прыляда, інструмант. ИНСУРЕКЦ1Я ж. лац. бунт, паустдньне. ИНСУРГЕНТ м.-'лац. паустянец, бунтяр. ИНТЕГРАЛ м. мат. лац аканечная сызмерная вялічыня ў тасуику да несканечнл малой яе часьці дыфэрэнціялу', інтэгрял. ИНТЕЛЕКТУАЛЬНЫЙ лац. умысловы, духовы I разумны; інтэлектуяльны. ИНТЕЛИГЕНЦ1Я, разумная адукаваная часьць жыхарства; інтэлігонція