Индю к— Иноземный 230 ИНДЮК м. індь/к, калакуг. ИНЕИ, сырасьиь у паветры, якая асядае на рэчы што болыи сьцюдзёныя чым паветра i замярзае на IX пушком; шяць. ИНЕРЦ1Я ж. лац. фіз; нячыннасьць цел бяз зьнешняй пабудкі; інэрція, нядзуйнасьць. ИНЖИНЕР м. вучоны будаўнік, але ня жытных дамоў (гэта архітэктару а другіх будынкаў i рэчаў; інжын*?р. ИНЖИР м. тур. ф/ri, ягадніцы. ИНИЦ1АТИВА ж. лац. пачь/н, ініціятыва. ИНКВИЗИЦ1Я ж. лац. суд духоўны устаноўлены папежамі для розыску i суда над праступнікамі супроць веры: інквызыція. ИНКОГНИТО прысл. з лац.; не пад сваім мяном, не апавяшчаючы сваю годнасьць, названьне; інкогніта. ИНКОРПОРАЦ1Я лац. злучыць, зьліць у адно, ўлучыць, аб'яднаць; інкорпордція. Німа ніякай патрэбы ўжываць гэтае някшталтнае слова ў нашай мове: яго саўсім заступае слова— ўлучыць, ўлучэньне. ИНКРУСТАЦ1Я, снс. франц. нарэзка на дрэве ў якую ўстаўляецца другога колеру узорамі дрэва, мэталь, косьць; інкрустація. о ИНОЙ, ня гэты; іншы, пэнакі, друг/, інякі, /ншый. ИНОГДА, чясам, іночасі, спачас калі, падчдс; /нкалі, анкал/, анкады. Анкады грош даражэй рубля. Ня ў сё лазой, анкалі i рэмянём. Іночасі госьць горги татарина. ИНОВИДНЫЙ, інастатны, інадмунны. Надменны завод курэй. ИНОВЪР1Е ср. рознав?рнасьць, рознавурны, рознавур. ИНОГОРОДН 1Й, іншагорадны, анагорадны. ИНОЗЕМНЫЙ, чужаземны, аназімны