Зуб— Игла 216 З У Б м. агульн. слав, зуб, зубок, зуб іш, з у баты, зубасты, зубасьцік. ЗУ Б Р И Т Ь, выбіваць на мэталю (прыкладам на сярпе) зубкі; зуб/ць. Серп пілу зубіць, назубщь. ЗУ Б О С К А Л Ь Н И Ч А Т Ь, вышчырацца, ашчырацца. Чаго ашчыраешся? Вьиичырака гэты заў седы каля баб вышчыраецца. З У Б О Ч И С Т К А, завостраная шчэпка, пяро да вычышчаньня зубоў; калыпок. З У Д И Т Ь, сьвярбуць, сьвярцаць. Вось яму ўсё ў носе сьвярціць каб наброщь. Рана уж о не ба* щь, але да несьцерпу сьвярціць. Сьверць ў сеL іўцы не дае яму супакоіцца. ' ЗЫ Б А Т Ь, калыбаць, калыхаць, зы баць. З Ы Б Ь — калыба. ЗЪ Л О прысл. црк.\ вульмі. ЗЯ ТЬ Му муж дачкі; зяць, зяцёк, зяцька. И. И БО, злучу бо. Не пацьверджу, бо гзта ня так. И ВА ж. агульнае радавое найменьне древаў Salix; верба.. И В ЕРЕНЬ м. аскромак, аскупак, вотшчабень Аскромак каменя трапіў у вока. Аскепак, вотшчабень адляцеў ад палена. ИГИ Р м. расьць, Acorus Calamus; aip. И ГЛ А ж. агул.,н. слав:, ігла, іголка, ігл/ца, ігольніца, ігляр, ігл/сты. Іглы бываюць рожнай формы i велічіні i гасоўна да гэтага маюць навовы: швацкая— іголка; да цараваньня назутак; да шыцьця радніны ўжываюць— -шаршатку', да сшываньня мяхоў i рагож ужывпюць доўгую іглу з закры5гленым канцом— швайку; давышываньня воўнай i да ператыканьня узору натканінах бяруць— вушат
Дадатковыя словы
аск^пак, в^льмі, сьвярб^ць, іглісты, ігліца
4 👁