ЗадЪл— Зазноблять 188// ЗАДЪЛЫВАТЬ што, закладаць, забіваць, залядж ы ваць, запіхдць. Залажыў, заладзіў дзіру. Гэта акно трэба забіць дошкамі. ЗАЕДИНО прысл. заадно. ЗАЕМ м. позыч, пазмчка, пазычаць, пазычяньне, пазычлівы, пазытчык, пазычковы, ўпозыч. Узяць ўпозыч; даць ў позыч. На пазычку памяць аднау на аддачу другая. Не пазычай, ня будзеш мець ворагаў. ЗАЖАРИВАТЬ што, праж ы ць, прагчы. ЗАЖАТЬ што, зашчам/ць, зац/снуць, Заи/чаміў, заціснуў пальцы. Зашчаміла сэрца тугаю. ЗАЖАВКАТЬ, зачвякаць. ЗАЖЕЧЬ што, запал/ць, запаляцца, запяльны, запяльчывы. ЗАЖИВЛЯТЬ, зацяўць рану; ra/ць, гойкі, гаючы, га/цца, гаўньне. ЗАЖИВО, за даж ы воцьця, за жы цьця. ЗАЖИТОЧНОСТЬ, стан бязбеднасьці; заможнасьць, замож лівасьць, замож на. Яны жывуць не богата i ня бедна, а так— заможна. ЗАЖМУРИВАТЬ вочы, заплю скяць, сам гну ць. сазьмірнз/ць, сазмікряць, сазмітраць. ЗАЖОГА ж. загмл. ЗАЗДРАВНЫЙ, заздароўны, заздароуш чына, заздароўе. ЗАЗОР м., сорам, сорамна, сароміць, бязчзсьця, гоньба. ЗАЗОРИТЬ каго. чарн/ць, чарнуньне, ганьб/ць, ЗАЗЛОБА. зязласьць, нязласьць. Па назласьці ён гэта роб'щь. У зазласьці сваей супроць.няне зацяўся. ЗАЗНАМО, зав*?дама, зазидина. Заведомая няпраўда. Зазнайна не крадуць. ЗАЗНОБЛЯТЬ, ЗАЗНОБИТЬ каго, пратрымаць доўга на сьцюжы, гірастудзіць; зазябіць, зазяб