Жеман —Жердь ЖЕМАНИТЬСЯ, карэжыцца, карэжлівы; ж амоніцца (Смолен.). ЖЕМЧУГ м. сам ародны я кл убікі, якія творацца у чар ум ках асобн ай адмены см а ў ж о ў, цэнены я нар аў н е з д ар агім і кам ен ьн ям і; жанчуг, жанчужына, жанчужны, пэрла, пэрловы. пэрліцца. Д а ўв ів ал а п эр л оў веи ч ы к, Д а ўскладала на гал о ўк у, И а т а л о в к у на б уй н ую (Р. 8— 9. 172), ЖЕНА ж. зам уж н я я ж анчы на; жанд, жонка, жоначка, ж анаваць, сужанка; палав/ца, паплечніца. ЖЕНЩИНА ж. наагул асоба ж аночай постаці; жанкд, жанчмна, жаночы, жанк/, жанота, жанотлівы, жаноцкі. Ч аст а ў м ове наш ай уж ы в аю ць зам ест ж а н к а, польскі барбары зм „к а б е т а ". С л о ва кабета на ват у п ал я к аў я ш чэ ў XVI ст. лічы лася лайчы вым (гл. „S ło w n ik ję z y k a p o ls k ie g o " L in d e.), бо ян о п аход зіц ь ад „ к о Ы с " ~ чаравац ь i азн ачае —чар а ў н іц а, ведзьм а. ЖЕНИТЬСЯ об м уж чине, брань сабе ж о н к у, вя н ч ац ц а: жан/цца, ж аш ць, ж аньба, жан/цьба, жан/х, жандть/. ЖЕНОХОТСТВО, ЖЕНОБЪС1Е, жанахотліва.сьць, жанош альства. . ЖЕНООБРАЗНЫЙ, жанопастдтны, бабулісты, бабав/сты. ЖЕНОУГОДЛИВЫЙ, жанопакорлівы, бабатул, бабатулькі. ЖЕНИРОВАТЬ кого, франц. амбарасавяць, сароміць. ЖЕРДЬ ж. адн осн а тон кі i д оўгі ш ост; ж эрдзь, ж зрдка, жэрдачка, жардз/сты, жардав/на, ж ард ав ік, плот з ж ардзздзя; жардз/ць, гар ад зіц ь плот; жэрдня б у д о в а з ж ар д зей да су ш эн ь н я г а р о х у, вы кі, кан ю ш ы ны ці м ядзіліны; жардаўня, ж ардавгнь аб т о н к іх i вы со к іх лю дзях; жардняк, лес, прыгодны на жэрдзі. 7. Зак