Дуал—Дурман 164 Д У А Л И ЗМ м. лац. навукл аб падвойнасып першлнрычын, прыкл. пачатку длора i зла, або духа i цела; дуал/зм, два/сьтасьць. Д У Б Л ЕТ и/, франц. дзьве саўсім роуныя рэчы, з нкіх адна можа быць лішняіі; гаворыцца аб кнігах аб рэчах музэальных; дублет, двайчок. Д У Б Р А В А ж. дубовы лес; дуброва. Д У Б дрэва Qufcrcus; дуб, дубовы, дубавоты, дубняк, дубовік арх. перавознік; дубуць. Д У Б И Н А ж. полка, кол, друк. Д У Б И ТЬ а скурах, гарбавоць, гарбавоньне' гарфор, гарборня. Д У Г А ж. дуг о, дуж ка, дугавь/, дугавоты, дуж нік, дугав/на дугавурхі, дугабокі. Д У Д А ж. дуд о, дудка, дудосты, дудор, дудзуць, дудзуль, дудок. Эпітэты дуды: гудуха, вясялуха. Д У Л О ср. атворына агнястрэльнай зороі: руля, рулька, рулявоць сьвярліць рулю, атворыну з тонкімі наукол атворны сьценкамі. Д У М А ТЬ lurno, абчым; думаць, думаньне, дума, думка, думачка, думчывы, думчы васьць. Д У Н О В ЕН 1Е ср. павб'ў, подзьмух, тхноньне. Д У П Е ЛЬ нямец. птах, бэкос. Д У П Л О ср, выгніўшая пустата ў дрэве; дзюпло, дзюплав/но. дунлянка, дзюпл/сты; але часьцей: шупло, шуплав/на, шуплянка, шупл/сгы; адгэтуль: шупляда i шопа. У курных хатах бываў пры печы стоўб „ князь"t „коняз'ь", „тур" а ў ім павысяканыя для складу дробных рэчаў—шуплннкі, а часьцей —шупляды, /оапы, шапліцы, залежна ад формы i назначэньня. (Вуды і Ямна, Дзіс. пав.). Д У Р А К м. Д У Р А ж дурань, дурная, дурань, дурнуць, дурнавоты. Д У Р А Ч И ТЬ каго, чмуц/ць. ачмучоць, ачмора. Д У Р А Ч И Т С Я, блазнавоць, блазнавоцца, кудош ыцца Д У Р М А Н, расьціна Datura stramonium; дурэц
Дадатковыя словы
дваісьтасьць, дз^ць, дзюплавіно, дзюплісты, длбра, дуалізм, дуб^ць, дугав^рхі, дугавьі, дугавіна, дудз^ль, дурн^ць, зброі, конязь, павбў, чмуціць, шуплавіна, шуплісгы, іоапы
6 👁