Дуал—Дурман 164 ДУАЛИЗМ м. лац. навукл аб падвойнасып першлнрычын, прыкл. пачатку длора i зла, або духа i цела; дуал/зм, два/сьтасьць. ДУБЛЕТ и/, франц. дзьве саўсім роуныя рэчы, з нкіх адна можа быць лішняіі; гаворыцца аб кнігах аб рэчах музэальных; дублет, двайчок. ДУБРАВА ж. дубовы лес; дуброва. ДУБ дрэва Qufcrcus; дуб, дубовы, дубавоты, дубняк, дубовік арх. перавознік; дубуць. ДУБИНА ж. полка, кол, друк. ДУБИТЬ а скурах, гарбавоць, гарбавоньне' гарфор, гарборня. ДУГА ж. дуг о, дуж ка, дугавь/, дугавоты, дуж нік, дугав/на дугавурхі, дугабокі. ДУДА ж. дуд о, дудка, дудосты, дудор, дудзуць, дудзуль, дудок. Эпітэты дуды: гудуха, вясялуха. ДУЛО ср. атворына агнястрэльнай зороі: руля, рулька, рулявоць сьвярліць рулю, атворыну з тонкімі наукол атворны сьценкамі. ДУМАТЬ lurno, абчым; думаць, думаньне, дума, думка, думачка, думчывы, думчы васьць. ДУНОВЕН 1Е ср. павб'ў, подзьмух, тхноньне. ДУПЕЛЬ нямец. птах, бэкос. ДУПЛО ср, выгніўшая пустата ў дрэве; дзюпло, дзюплав/но. дунлянка, дзюпл/сты; але часьцей: шупло, шуплав/на, шуплянка, шупл/сгы; адгэтуль: шупляда i шопа. У курных хатах бываў пры печы стоўб „ князь"t „коняз'ь", „тур" а ў ім павысяканыя для складу дробных рэчаў—шуплннкі, а часьцей —шупляды, /оапы, шапліцы, залежна ад формы i назначэньня. (Вуды і Ямна, Дзіс. пав.). ДУРАК м. ДУРА ж дурань, дурная, дурань, дурнуць, дурнавоты. ДУРАЧИТЬ каго, чмуц/ць. ачмучоць, ачмора. ДУРАЧИТСЯ, блазнавоць, блазнавоцца, кудош ыцца ДУРМАН, расьціна Datura stramonium; дурэц