Гонт—Гордыня, 128 лей заказіўся. В у р з п е л ь, в ур з п л я ў к я, хворы— рая на вурзпл/о. ГОНТ м. шырокаи лучынка да крыцьця страхі, калі шчапаная: дран/ца, цёс, поцес; калі пілаваная— гонт. У смаленшчыне называюць шчапамую драніцу дор, дорніца. Дорам крытая хата. ГОНОШИТЬ штОу спароміць, зьбіраць, шчадзіць; кантопіць. Прыкантопіў капейку i добра. Скупіндзя гэта кантопіць грошы} a ў бядзе не паможа. ГОНЧАРЬ м. (ад горан), майстар які вырабляс з гліны начыньні; ганчдр, ганчдрства; насьмешліва: гаршкдль ГОРА ж. агульн. слав, гард, горка, горны, гарднскі. ГОРЬКА ж. пагорак, узгорак, грудок. ГОРЕЦ, жыхар. гор; гарднін, гарднка, гардне, гарднскі, ГОРБУШКА ж. адрэз ад караваю хлеба, зрэзак караваю, бохана, булкі хлеба; акрдичык, капырок. ГОРНИЦА ж. чыстая палавіна сялянскай хаты; сьвятл/ца, стднція. ГОРЕНКА ж. сьвятлічка над хатай; сдлька, сьвяцё'лка, гоўочык, гаубиц. ГОРАЗДО прысл. шмдт, горазна (Смал.), ГОРБ м. кождая выпукласьць на плосмен/, агульн. слав, горб, гарбы, гарбінд, гародціна гарбок, rap бш іь, гародч, чалавек гарбаты; гарб/сты, гарбавдты, горокі, гародсты, гароб'ць, горбіць, горбіцца, гарбацуць, гарбаносы. гарбаплучы. Ты кладзі яго пласмом, а ён ляжа гарбом. Старое, гарбее. Касавокі, крывы ды гарбаты, што чорт рагаты. о ГОРДЫЙ, надуты, натапоршчаны, насторшаны, настабуршаны; чвднлівы, гшшны, напышаны, гордзівы, думны. ГОРДЫНЯ ж. чвднства, іш ха. дума