Гнать— Говорить 124 ГН А Т Ь, гнаць, жануць. Ж анi, гані яго вон.. Пажа ну л i, пагналі статак у поле. ГН Е Т Е Н Ь, ГН ЕТ, прыбор да выцісканьня мокрлсьці, клушму з нлсеньня: цісло, прытуг, ціск/. ГН Е С Т И, ц/снуць, уціскяць, прыгнятдць, прытуж оць. Ціснуць боты. Щсьне душу з цела. Уціскае нас. Уціскае парабкоў работай. Гняце гнётам душу. Прытуж парубенъ вяроўкай. Прыщу гу вя.пкую цярпе.іі мы за пригону. ГН И ТЬ а б арганічн. целах; гніць, гнілы, гніль, гніўньне, гн/льны, гніляк, гнілуц, гнілавунь. о ГН О И м. прадукт гніцьця, цеча'якая. выдзяляецца з ран; гной, матэрыя, глюз. Калдамовых жывёллу вывожаны на поле гной, навоз. Г Н О ЕЦ м. гнойны нарыў: скула, в?рад. Г Н У С И Т Ь, гаварыць у нос; гугндвіць, гугнивы, гугнавунь. ГН У СН Ы Й, гідкі, абрыдлівы, паганы, подлы; аг/дны, абрыдл/вы. Г Н У ТЬ што, гнуць, гібяць. Каравай гіблюць на стале. (Крачк. стр. 40). Г н у л i мы дугі вязовыя, сягнем i лазовую. П а г б а ў бляху вязучы. Добра г б а ц ь гібкае. ГН У Ш А Т Ь С Я, пдзіцца. брыдзіцца, грэбаваць. ГН Ъ В м. гнеў, гнуўны, гнувацца, гняул/вы. Гневаш названьне старасьвецкага крыўскага танца. ГН Ъ Д О Й м. аб каню, туру, лосю; цёмнарыжай масьці с чорнай грывай i хвастом; гнядь/, сапоры. ГД Ъ Д О -С И В О В А Т Ы Й, цісовы. Г Н Ъ З Д О ср. гняздо, гнездав/на, гняздз/сты. Г Н Ъ ЗД И Л О ср. гнязно. Г О Г О К А Т Ь, гойкаць. А ці ня едуць ды ці ня г о й к а ю ц ь (з вясельн. песьні). ГО Б И Н А, ГО БЗИ Н А, Г О Б ЗА ж. стар, ураджди, дастдтак, збож ж а. Г О В О Р И ТЬ што. Казяць, гаварь/ць, гаман/ць, галокаць, галукаць, гутарыць, размаў
Дадатковыя словы
агідны, гаварьіць, гал^каць, гаманіць, гн^вацца, гн^ўны, гнездавіна, гнядьі, гняздзісты, гняулівы, гні^ньне, гніл^ц, гнілав^нь, гнільны, гугнав^нь, жывёллў, урадждй, цечаякая, ціскі
2 👁