Гладь— Глотать 122 ГЛАДЬ ж. гладкасьць, чыстая роўнасьць: у лесе, гал, прагол, прагяліна; на вадзе гладкія паясы: лас а. ГЛАЗЕТ м. фр. тканіна з шаўковай асновай i гладкім сярэбраным або залатым утокам— грызэт. ГЛАЗУРЬ ж. няМш шклісты блеск наводжаны праз агоиь на гліняныя вырабы; пал/ва, глёк. ГЛАЗ м. орган зроку; вока, вочы, вочкІ, вочны; з/кры, бакулъь ГЛАЗОК м. у пярсьцёнку, жукав/на, ж укав/нка. ГЛАЗЪТЬ, талопіць вочы, талопіцца, зурыць. ГЛАС м голас, голасны, галасаваць, крычаць голасна, крэпка. ГЛАСНОСТЬ ж. разгалоснасьць публічная, прылюдная; галоснасьць, яўнасьць. ГЛАСИТЬ, цьвофдзіць, павяшчдць. ГЛАСНЫЙ м. сябра гарадзкой управы, магістрату, ляўнік ГЛАШАТАЙ м. клікун, клікдтар, спавгстнік. ГЛЕВ м. сьлізь, якая пакрывае рыбу; глёс, глюз. ГЛЕТЧЕР м. ням. горны лёд, лядн/к, ледавунь, ГЛИНА ж. агульн слав, гл/на, глшка, гліняньг, глінясты. ГЛИСТА ж. чарвякі, якія жывуць у кішкох чалавека; гл/ста. ГЛОБУС м. лац. клуб які выабражае нашу зямлю (зямны глобус), нябесны круг з гвездамі (нябесны глобус), глобус. ГЛОДАТЬ што, агрызаць, аб'ядаць або выядаць што з цьвёрдага; глдбаць, гладдць. Наехалі госьці, гладаць косьці, Голай косьці i сабака ня гложа, Бяззубы ня гложа, а толькі глабае косьцъ. Глабае стары сухія скарынкі. Глодыр м. глодырка ж. сварлівы, кваклівы, прычэплівы чалавек. ГЛОТАТЬ што, глытдць, глынаць, каутдць, лыкдць, Глытае сьлёзы свае ціхамоўкам. H i