Гладь— Глотать 122 Г Л А ДЬ ж. гладкасьць, чыстая роўнасьць: у лесе, гал, прагол, прагяліна; на вадзе гладкія паясы: лас а. Г Л А З ЕТ м. фр. тканіна з шаўковай асновай i гладкім сярэбраным або залатым утокам— грызэт. ГЛ А ЗУ РЬ ж. няМш шклісты блеск наводжаны праз агоиь на гліняныя вырабы; пал/ва, глёк. ГЛ А З м. орган зроку; вока, вочы, вочкІ, вочны; з/кры, бакулъь ГЛ А ЗО К м. у пярсьцёнку, жукав/на, ж укав/нка. ГЛ А ЗЪ Т Ь, талопіць вочы, талопіцца, зурыць. ГЛ А С м голас, голасны, галасаваць, крычаць голасна, крэпка. ГЛ А СН О СТЬ ж. разгалоснасьць публічная, прылюдная; галоснасьць, яўнасьць. ГЛ А СИ ТЬ, цьвофдзіць, павяшчдць. ГЛ АСН Ы Й м. сябра гарадзкой управы, магістрату, ляўнік ГЛ АШ АТА Й м. клікун, клікдтар, спавгстнік. ГЛ ЕВ м. сьлізь, якая пакрывае рыбу; глёс, глюз. ГЛ ЕТ Ч ЕР м. ням. горны лёд, лядн/к, ледавунь, ГЛИНА ж. агульн слав, гл/на, глшка, гліняньг, глінясты. ГЛ И СТ А ж. чарвякі, якія жывуць у кішкох чалавека; гл/ста. Г Л О Б У С м. лац. клуб які выабражае нашу зямлю (зямны глобус), нябесны круг з гвездамі (нябесны глобус), глобус. ГЛ О Д А ТЬ што, агрызаць, аб'ядаць або выядаць што з цьвёрдага; глдбаць, гладдць. Наехалі госьці, гладаць косьці, Голай косьці i сабака ня гложа, Бяззубы ня гложа, а толькі глабае косьцъ. Глабае стары сухія скарынкі. Глодыр м. глодырка ж. сварлівы, кваклівы, прычэплівы чалавек. ГЛ О Т А ТЬ што, глытдць, глынаць, каутдць, лыкдць, Глытае сьлёзы свае ціхамоўкам. H i
Дадатковыя словы
абядаць, гліна, гліста, жукавіна, з^рыць, зікры, ледав^нь, ляднік, паліва, укавінка, цьвбфдзіць
4 👁