В*Ьсит— Вялить 114 ВЪСИТЬ, важыць. ВЪСОВЩИК м. важнік. ВЪСТОВОЙ м. нарок, нарочны. ВЪТВЬ ж. атожылак, летарасьць дрэва з сука; галіна, гал/нка, голька, сук. ВЪТВИСТЫЙ, багаты вецьцям; гал/нясты, расахаты, сукаваты. ВЪТЕР м. вгцер, вутранны, вутрыва, встрыць, ВЕТРИЛО ср. лаштыр, ластыр. Даўней на Дзьвіне ўжывалі назоў ластыр, зам. цяп. „парус". Ластыр рабілі кліном, шырокім канцом трыкутніка ўніз. ВЪТОШКА ж. старызна. В-ВТХІЙ, стары, друзлы, пракаветны; вётхі. (Дрыс пав.). ВЪХА ж. вяха, вяишць. ВЪШАЛКА ж. пры вопратцы шнурок да вешаньня вопраткі— пцаль, пачапульчык; прыбор да вешаньня вопраткі — градніца, расаха, шортніца, ш арагі. ВЪШДИ м. каму ўсё ведама i хто весьціць будучыну; вутны, вуціць, арх. вушчы. ВЪЯТЬ агульн. слав, вуяць, вунуць. Павень ветру з далёкага краю (нар. песьня); в?йны, пав?йны. ВЯЗАТЬ, агульн. слав, вязаць, зьвязы вацда, вязацца. ВЯЗАТЬ, рабіць кручком з нітак назуткі, рукавіцы i інш; руб/ць, рум баваць;'Румбаваныя пяршчаткі, рукавіцы. ВЯЗИГА, сухія жылы з буйнай рыбы; вязыга. ВЯЗНУТЬ, топнуць у гразі; гразнуць, гразкі, паграз. ВЯЗ дрэва Ulmus Effusa; бераст. ВЯЛИТЬ што, сушыць на ветры што еміннае, мяса, рыбу; чаўліць, чаўлян/на, чаўлы — сухі; сяўры ць, прасяўрыць— высушыць на марозным ветры