Альпенскі дыялектны слоўнік (2004). І. Ляшкевіч

 ◀  / 37  ▶ 
А Л Ь П Е Н С К І ЛЫ Я Л Е К Т НЫ С Л О У Н І К ВЫДРА ж. перст. Непрыгожая, неахайная жанчына, дзяўчынка. Ее дочка так нека выдра. ВЫКАБЭ ЛЬВАЦЦА незак. Задавацца. Выкабэльваецца, по-рускі говорить стараецца, да не ўмее. ВЬІЛІВОК м. 1. Яйка без шкарлупы. Некотра кура ў нас выліўкі губіть. 2. Вельмі слабы, хілы. Слабы ее хлопэц, вылівок некі. ВЬІСКОРОКж Кавалачак смажанага сала. Екузяў выскорка, то не ўмочай. ВЫХВОТЕНЬ м. Скавароднік з жытняга цеста для хлеба. Зразу спаку выхвотня детям, а далей хлеб саджаю ўжэ. ВЫШКІ зб. Гарышча. Я багука на вышках хаваю, подвешваю да кроквы. ВЫШЧАРКА ж. Той, хто скаліць, паказвае зубы. От вышчарка, да зуба нема, да шчарбата. Закрыйрота, а то нехорашэ. ВЭДЛУХ прысл. У параўнанні. Тепэр, вэдлух летошнёго, лето сухэе, сена можна зробіть. ВЭЛІК м. 1. Веласіпед. На вэліку ў Рубэль поеду до девэра. 2. перан. Дурань. Расказваюць, што колісь жыў у вёсцы яўрэй з такім прозвішчам, i быў ён неразумны. Адсюль паходзіць гэтае слова. Ото вэлік бажыть, утекайте, деті. ВЭРЧ м. Скрутак лазовай кары для пляцення лапцей. Варчэ робілі на постолы. ВЭТЛА ж. Від вярбы. Вэтлалёгко колецца
Нават дробная праўка будзе карыснай. Не стаўце знак націску, каб слова лепш знаходзілася праз пошук.
13 👁
 ◀  / 37  ▶