Слоўнік каляндарна-абрадавай лексікі Усходняга Палесся (2007). Л. І. Лапіцкая

ШЧОДРОВА'ЦЬ, -ю, -еш, -e; незак. У нас шчодру'юць - moe, што коледуюць [Буйнавічы Лельч.]. ШЧЭДРОВА'Щ, -ю, -еш, -e; незак. Заўтрэ пойдэмо шчэдроваці [Хачэнь Жытк.]. ШЧЭДРУВА'Щ, -ю, -еш, -e; незак. Увечэры ходзьмо шчэдруваці [Навасёлкі Петрык.]. КАЛЯ'ДКІ, КОЛЯ'ДКІ. Традыцыйны калядны абрад абходу двароў з велічальна-віншавальнымі песнямі. КАЛЯ'ДКІ мн. У нас на каля'дкі па хатах хадзілі i старые, i малые, песні пелі [Васькаўка Маз.]. КОЛЯ'ДКІ мн. На коля'дкі водзілі козу, звезду носілі [Буйнавічы Лельч.]. КАЛЯ'ДНІКІ, КАЛЕДО'ЎШЧЫКІ, КОЛЯ'ДНІКІ, ШЧАДРАВА'ЛЬНІКІ, ШЧОДРО'ЎНІКІ, ШЧЭДРО'ЎШЧЫКІ, ШЧЭДРЭЦЫ'. Тыя, хто выконвае традыцыйны абрад абходу двароў з велічальна-віншавальнымі песнямі. КАЛЯ'ДЬПКІ мн. Каля'днікам усегда даем каўбасу i грошы [Бібікі Маз.]. КАЛЕДО'ЎШЧЫКІ мн. Цепер вечарам прыйдуць каледо'ўшчыкі, трэба іх прыняць добра [Хамічы Калінк.]. КОЛЯ'ДШКІ мн. У нас коля'днікі ўсегда козу з собою водзяць [Смалегаў Нараўл.]. ШЧАДРАВА'ЛЬНІКІ мн. У калядны вечэр не можно замукацца i вугоняць шчадрава!льнікаў [Крукавічы Калінк.]. ШЧОДРО'ЎНІКІ мн. Шчодро'ўнікі прыйшлі [Буйнавічы Лельч.]. ШЧЭ ДРО 'УШЧЬІКІ мн. На Стары Новуй год пойдуцъ шчэдро'ўшчьікі [Хачэнь Жытк.]. ШЧЭДРЭЦЫ' мн. У нас несуцъ звезду шчэдрэцы' i козу, бувае, ведуцъ [Навасёлкі Петрык.]. КАЛЯ'ДЫ, КО'ЛЕДЫ, КО'ЛЯДЫ, ШЧАДРО', ШЧО'ДРЫ. 1. Зімовае свята народнага календара, якое адзначаецца 7 студзеня (25 снежня ст. ст.), адметнае багатым комплексам абраднасці, варажбой. КАЛЯ'ДЫ мн. У Каля'ды бувае пурга i снегу много [Крукавічы Калінк.]. КО'ЛЕДЫ мн. У Ко'леды, колі родзіўса Icyc, тоды загорэласа на небе зорка [Завайць Нараўл.]. КО'ЛЯДЫ мн. У тые Когляды буў страшны мароз [Загорыны Маз.]. ШЧАДРО' н. Шчадро' ці Коляды - одно [Буйнавічы Лельч.]. ШЧО'ДРЫ, мн. Шчо'дры - ето Коляды [Буйнавічы Лельч.]. 2. Перыяд ад Ражаства да Вадохрышча. КАЛЯ'ДЫ мн. У Каля'ды бабэ не ткуцъ [Гарбавічы Калінк.]. У Каля'ды шчадруюць [Амелькаўшчына Хойн