образом". □ Гаворыцца часам іранічна пра неабходнасць і карысць набыцця ведаў, а таксама калі хто-н. чаго-н. не ведае. Ш Каб знайсці І заняць сваё месца ў жыцці, вам папаўняць свае веды — вучыцца, вучыцца і вучыцца. Жадаю поспехаў. (Я. Колас. Ліст Мазалькову ад 6 жніўня 1948 г). Пасля снядання нас пашнуравалі на святочную лінейку. Начальнік Горнага лагера, доўга-доўга і нудна-нудна гаварыў пра глыбокі сэнс ленінскай думкі - вучыцца, вучыцца і вучыцца. (А. Глобус. Артэк). Руск.: учиться, учиться и учиться (Ашукин, Ашукина [1955] 1987: 357; Душенко 1997: 208), учиться, учиться и еще раз учиться (Берков, Мокиенко, Шулежкова 2000: 518). ВЫРАТАВАННЕ ТОНУЧЫХ - СПРАВА РУК С A MIX ТОНУЧЫХ руск. Дело помощи утопающим - дело рук самих утопающих - афарызм з рамана "Двенадцать стульев" (1928) рускіх савецкіх пісьменнікаў I. Ільфа (I.A. Файнзільберга, 1897-1937) i Я. Пятрова (Я.П. Катаева, 1902-1942): "Неделю тому назад состоялся вечер «Общества спасения на водах», о чем свидетельствует также лозунг на стене «Дело помощи утопающим - дело рук самих утопающих»" (часть 3, глава 34). □ Ратаваць сябе ад небяспекі, знаходзіць выйсце ў непрыемных сітуацыях, увогуле вырашаць уласныя проблемы кожны мусіць самастойна. Гаворыцца звычайна жартам, калі хто-н. марна чакае дапамогі ад іншых. Ш *Гандляры спіртным не абавязаны прад'яўляць сваё пітво на праверку якой-небудзь інспекцыі - закона такога няма. Таму сведчанні аб якасці трымаюцца на чэсным" слове вытворцы або гандляра. Ды толькі ў жанданні хуткай нажывы, сумленне бывае іншы раз справай залішне абцяжарваючай. Вось і выходзіць амаль як у тым афарызме: "Выратаванне выпівох - справа рук саміх выпівох"... ("Магілёўская праўда, 25 сакавіка 1992 г., № 60). Руск.: Дело помощи утопающим - дело рук самих утопающих (Ашукин, Ашукина [1955] 1987: 96; Душенко 1997: 148), Снасение утопающих - дело рук самих утопающих (Берков, Мокиенко, Шулежкова 2000: 471). Вэ в ік ц іс. Гл. Го р а пе р а м о ж а н ы м. ВЯЛІКАЕ БАЧЫЦЦА НА АДЛЕГЛАСЦ1 = руск. ЛИЦОМ К ЛИЦу Лица не увидать. Большое видится на расстоянье — афарызм з верша "Письмо к женщине" (1924) рускага савецкага паэта С.А. Ясеніна (1895--1925): "Любимая! Меня вы не любили. Не знали вы, что в сонмище людском Я был, как лошадь, загнанная в мыле, Пришпоренная смелым ездоком