САРАКВАШ, -у, м. [Сыракваша], кіслае малако. Afo' табе троху сараквашу ўліць? Шчыпаў Раснян. САРАКВАША, -ы, ж. [Сыракваша], кіслае малако. Насабіралася многа сараквашы, нада яе аттапіць на тварог. Зоры Чэрык. Сьмітану кот зьлізаў, адна саракваша асталась, ды ŭ тую троху разьліў, Іванаўка Хоцім. САРАХВАН, -a, м. Жаночае адзенне. Надзень сёньня сарахван. Асавец Крыч. Мне пашылі сіццывы сарахван. Хоцімск. САРВІЛА, -ы, ж. Покруцень, нрайдзісвет. Еткыга сарвілы ŭ сьвет ні сьвяціў. Хвёдараўка Краснагі. САРВ1ЛАУШЧЫНА, -ы, ж. Крадзеж, раскраданпе. УТрубільні адна ў сьвеці capвілаўшчына: ні пасідзяць ні гуркі, ні гарох — усё рыскрадуць. Хвёдараўка Краснап. САРОМІЦЦА, дзеясл. Саромецца. Дзяўчына саромілыся, дык i есьць ні стала. Biпаградаў Міласл. САРОМЛІВА, прысл. Сарамліва. Caромліва стаяла, апусьціўшы вочы, перад чалавекам. Сохана Мсцісл. САРОМЛІВЫЙ, прым. Сарамлівы. Miхась такей саромлівы, як дзяўчына, пры чужых людзях ён i вочы ні падыміць. Навашоўкі Раснян. САРОМЛІВЫСЬЦЬ, -i, ж. Сарамлівасць. Стала дзяўчына пірад ім ды стаіць, апусьціўшы вочы, i ад саромлівысьці ня можыць i слова скызаць. Сохана Мсцісл. САРОМЫЦЦА, дзеясл. Сароміцца. Hi саромыйся, а еж сабе, еж усё, што ёсьць. Палуж Краснап. САРОЧКА, -i, ж. 1. Сарочка, кашуля. Мыя сарочка чыста ўся падралыся i надзіваць ужо нечыга. Юркаўка Крыч. Мама паигыла мне новую сарочку. Касцюшкавічы Крыч. Каб цябе сарочка ня трогала, як я цябе ня трогаю. Новае Сяло Мсцісл. Што ета за жызьня, дажы сарочкі, як у людзей німа, а усё пыдраныя, старыя мне даеш. Машавая Бялынкав. 2. Падуза. Узьдзень каню сарочку. Краснаполле. САРПАНУЦЬ, дзеясл. Разануць, ударыць пажом. Злодзей еты, як сарпануу пажом у бок, дык tćŭ i ськіпеў ны нажы. Палуж Краснап. САРПНУЦЬ, дзеясл. Фыркнуць. Конь сарпнуў i пабег у поля. Гарманава Мсцісл. САРПЫЦЬ, дзеясл. Фыркаць. Коні, як пачулі выўка, дык пычалі сарпыць. Куркаўшчына Мсцісл. Конь пычаў сарпыць, верна, пачуу вуўка. Слаўнае Мсцісл. САСІЛІЦБ, дзеясл. Перамагчы, падужаць. Я ўмен сасіліў Мікіту. Палуж Краснап. САСЛУЖНІК, -а, м. Таварыш па службе [саслужывец]. Ён мой саслужнік: разам у арміі былі. Пірагова Мсцісл. САСМОРГЫНЫИ, прым. Абшморганы. С асморгыный з смарды i віійняў ліст пыклалі ў гуркі. Парадзіна Мсцісл. САСНА, -ы, ж. Сасна, хвойка. Сасна пычыла валіцца, як яе падсеклі, а ён стаіць i ні ўцікаіць — чуць ні зыдавіла. Старае Сяло Мсцісл. У лесе ляжыць вялікі выварат сасны. Канічы Касцюк. САСНОВЫИ, прым. Сасновы [хвойны, хваёвы]. Сасновыя аглыбля кепскыя, нямоцныя. Пухнава Мсцісл. Казлы растуць болыи у сасновым лесе. Пірагова Мсцісл. САСНУ, прысл. Спрасонку. Чылавек сасну схапіўся i ня ведыя, хто яго завець. Палуж Краснап. САСОНЬНІК, -a, м. Сасоннік [хвойнік]. У сасоньніку ўжо сыравежкі пыявілісь. Бяседавічы Хоцім. САССАЦЬ, дзеясл. Выссаць, высмактаць. Рандатыр усю кроў сассаў з мужукоў. Лютня Краснап. САТЛЁЛЫЙ, прым. Згнілы, сиарахнелы. Пень етый ужу сатлелый: зьверху, як цэлый, a ў сярэдні — пыріхня. Іванаўка Хоцім. САТЛЁЦЬ, дзеясл. Сатлець, згніць. Сатлеў на нет мой сырыхван ат сырысьці, а можа моль паела. Слаўнае Мсцісл. Пень чыста сатлеў, адна пырыхня 'цталысь. Хвёдараўка Краснап. САУКА, -i, м. 1. Уласнае імя Сава. Саўка ды разу зьеў міску крупені. Палуж Краснап. 2. ж. заал. Сойка, сіваваронка. Саўка зь лесу прыляцела ў наш сад. Бродкі Крыч. САУНЕЧНЫЙ, прым. Сопечны, сонцавы. 3-зы хмары відна саўнечныя аткоскі. Хвёдараўка Краснап. САУРЭЦЬ, дзеясл. Спячыся на сонцы, абліцца потам. Саўрэў чыста на сонцы, во пячэць! Брылёўка Краснап. САУСГМ, прысл. Зусім. Маё здароўе стала саўсім ужо плахоя. Машавая Бялыпкав. Я сяньні саўсім яшчэ нічога ня еў. Арцёмаўка Міласл. Мне ета саўсім ні пыдыбаецца. Горы Краснап. Пакалелі мы саўсім, пакуль выцягнулі бульбу з пограба. flipaгова Мсцісл. САУСТРІКАЦЬ, дзеясл. Сустракаць. Пы дарозі Міхалка саўстрікая свайго брата. Палуж Краснап. САУСЮДЫХ, прысл. Адусюль. Людзей сыбрялысь саўсюдых: i з Магілёва, i з Opшы, i з Гоміля. Клімавічы. САУХОЗ, -a, м. Саўгас. Раней тут быў бальшый панскій маёнтык, a цяпер саўхоз. Сохана Мсцісл. Ета цёлычка ат пародзістый каровы, што ў саўхозі. Арцёмаўка Міласл. САУХОСКІЙ, прым. Саўгасны. Тут была панскыя лажніца, а цяпер саўхоскыя ячэйка. Лютня Краснап. САУЧОК, -чка, м. Штуршок. Як даў яму саўчка пад бок, дык i пірыкуліўсь. Хвёдараўка Краснап. САХА, -i, ж. 1. Саха, земляробчая прылада. Пулумаліся вобжы ў сасе. Брылёўка Краснап. 2. Слуп, падпорка. Саха ў гумне падгніла. Красоўка Калініншчына. САХВЁЯ, -i, ж. Уласнае імя Соф'я, Зося. У дзяреўні прызвалі Сахвея. Слаўнае Мсцісл. САХОН, -а, м. Уласнае імя Сафой. Сахон — хыдзяка, за свой век паўсьвету абышоў. Кокатава Мсцісл. САХЫР, -у, м. Цукар. Пыглядзі, ці ёсьць у нас сахыр напіцца чаю. Канічы Касцюк. Атваж мне тры хунты сахыру. Мсціслаў. САЦШАВЫЙ, прым. Сацінавы. Я да свайго андрыка прышыла сацінавы кабат. Парадзіна Мсцісл. 26. Слоўнік
Дадатковыя словы
софя
10 👁